Ελπίδιος Χασάπης
Δίδυμος αδελφός του ιερομάρτυρα Φιλουμένου, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1979 στο Φρέαρ του Ιακώβ. Γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1913 στην ενορία του Αγίου Σάββα στην Λευκωσία και είχε το λαϊκό όνομα Αλέξανδρος. Το 1928 κατέφυγε μαζί με τον αδελφό του Φιλούμενο στην Ιερά Μονή Σταυροβουνίου όπου και παρέμειναν μέχρι το 1934, οπότε μετέβησαν στα Ιεροσόλυμα και γράφτηκαν στο γυμνάσιο του Παναγίου Τάφου, από όπου αποφοίτησαν το 1939.
Μοναχός ο Ελπίδιος εκάρη το 1937. Την ίδια χρονιά χειροτονήθηκε διάκονος και το 1940 πρεσβύτερος. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Παλαιστίνη υπηρέτησε σε διάφορα διακονήματα του πατριαρχείου, όπως ηγούμενος στη Μονή του Τιμίου Προδρόμου στα Ιεροσόλυμα, ηγούμενος στην Τιβεριάδα και ακολούθως πατριαρχικός επίτροπος στη Ναζαρέτ όπου και προεχειρίσθη σε αρχιμανδρίτη. Τελικά το 1947 προσελήφθη στην υπηρεσία του πατριαρχείου Αλεξανδρείας και εστάλη ως ιερατικός προϊστάμενος της ελληνικής κοινότητας στη Μοζαμβίκη της Αφρικής. Στην συνέχεια, το 1952, μετέβη στην Αθήνα όπου φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αποφοίτησε το 1956 και την επόμενη χρονιά αναχώρησε για το Λονδίνο όπου υπηρέτησε ως προϊστάμενος στον ιερό ναό των Αγίων Πάντων. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα ερμηνείας της Καινής Διαθήκης και της Εκκλησιαστικής Ιστορίας στο Βασιλικό Κολλέγιο. Τρία χρόνια αργότερα μετέβη αρχικά στην Οδησσό και ύστερα στην Ελλάδα όπου εργάστηκε ως έξαρχος του πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Ακολούθως, τον Οκτώβριο του 1960, προσκλήθηκε από τον τότε μητροπολίτη Πάφου Γεννάδιο στην Κύπρο και υπηρέτησε ως ιεροκήρυκας στην Μητρόπολη Πάφου. Στην συνέχεια, τον Ιούνιο του 1961, εξελέγη ηγούμενος στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας του Μαχαιρά, όπου παρέμεινε για τρία χρόνια.
Το 1964 επέστρεψε στην Αθήνα όπου υπηρέτησε για έξι περίπου χρόνια ως εφημέριος στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού. Την περίοδο αυτή απέκτησε μεγάλη φήμη ως πνευματικός και κοντά του κατέφευγαν χιλιάδες Αθηναίων. Δεν παρέμεινε όμως ούτε και εδώ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ύστερα από έξι περίπου χρόνια μετατέθηκε στον ναό της Αγίας Τριάδος και ακολούθως κατέφυγε στο Άγιον Όρος, όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Πέθανε στις 29 Νοεμβρίου 1983 στην Αθήνα, στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού, όπου μεταφέρθηκε βαριά άρρωστος λίγες ημέρες πριν από τον θάνατό του.