Ευγενείς
Αριστοκρατική, άρχουσα τάξη. Ο θεσμός της ευγενείας ίσχυε από την Αρχαιότητα μέχρι και την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης και χαρακτηριζόταν από την αναγνώριση τίτλων και προνομίων που μεταβιβάζονταν κληρονομικά. Στην αρχαία Ελλάδα οι ευγενείς ονομάζονταν άριστοι, απ’ όπου και οι όροι αριστοκράτης, αριστοκρατία, αριστοκρατικό πολίτευμα, σε αντιδιαστολή προς τον λαό, που ονομαζόταν δήμος, απ’ όπου και οι όροι δημοκράτης, δημοκρατία, δημοκρατικό πολίτευμα. Στην αρχαία Ρώμη αντίστοιχη ήταν η τάξη των πατρικίων.
Στην Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα, οι ευγενείς ήσαν ισχυρότατοι, είχαν υπό την απόλυτη εξουσία τους μεγάλες εδαφικές εκτάσεις (φέουδα), κατοικούσαν σε οχυρωμένους πύργους, είχαν τίτλους και θυρεούς.
Στην Κύπρο, η τάξη των ευγενών κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ήταν η ανώτερη. Το νησί είχε οργανωθεί σε βασίλειο σύμφωνα προς τα ευρωπαϊκά φεουδαρχικά πρότυπα με επικεφαλής τον βασιλιά που ήταν ο πρώτος μεταξύ ίσων με αυτόν, δηλαδή ο πρώτος μεταξύ των ευγενών - τιμαριούχων. Για όλα τα δικαστικά και άλλα θέματα μεταξύ των ευγενών, αρμόδιο σώμα ήταν η Υψηλή Αυλή*, η συνέλευση των ευγενών και ιπποτών. Μετά την τάξη των ευγενών ερχόταν η τάξη των αστών, την οποία αποτελούσαν κυρίως οι ξένοι εμπορευόμενοι που διέμεναν στην Κύπρο. Στην τάξη των ευγενών δεν περιλαμβάνονταν Κύπριοι που, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, ήσαν δουλοπάροικοι.
Οι ευγενείς στην Κύπρο ήσαν φεουδάρχες, ιδιοκτήτες μεγάλων εκτάσεων γης και χωριών. Λεπτομερέστερα βλέπε στα λήμματα βασίλεια Κύπρου (μέρος β', βασίλειο μεσαιωνικό της Κύπρου), ασσίζες και Φραγκοκρατία.