Οικονομίδης Γεώργιος Δαυίδ
Ένας από τους γιους του Χατζή Δαυίδ Οικονομίδη, μεγάλου ρήτορος της Αρχιεπισκοπής Κύπρου. Γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1801. Γνωστός αγωνιστής στην ελληνική επανάσταση. Το 1821 κατόρθωσε να διαφύγει από την Κύπρο μαζί με τα περισσότερα μέλη της οικογένειάς του, που διά της μυστικής φυγής έσωσαν τις ζωές τους από τις σφαγές του Ιούλιο του 1821. Κατέφυγε στην Τεργέστη (Γ. Φραγκούδης, Ἱστορία καί Γενεαλογία οἰκογενείας Φραγκούδη, 1939, σ. 52). Απ' εκεί ο 20χρονος Γεώργιος Οικονομίδης κατήλθε στην Πελοπόννησο για ν' αγωνιστεί στην επαναστατημένη Ελλάδα, τον Οκτώβριο του 1821. Είχε υπό τις διαταγές του 12 στρατιώτες που τους συντηρούσε ο ίδιος με δικά του χρήματα (η οικογένεια, φεύγοντας κρυφά από την Κύπρο, είναι γνωστό ότι πήρε μαζί της χρυσαφικά και άλλα πολύτιμα είδη που αργότερα μαρτυρούνται σε επιστολή προσπάθειας του Νικολάου Οικονομίδη να τα πωλήσει).
Στην Πελοπόννησο ο Γεώργιος Οικονομίδης ετέθη αρχικά υπό τις διαταγές του Δημητρίου Υψηλάντη και αργότερα του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Σημειώνεται πως ούτε τότε, αλλά ούτε και αργότερα ζήτησε οποιαδήποτε αμοιβή για τον εαυτό του ή τους στρατιώτες του, ούτε καν ζήτησε οποιοδήποτε παράσημο, σε αντίθεση με τόσους και τόσους άλλους αγωνιστές. Πήρε μέρος σε διάφορες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Λίγο μετά την απελευθέρωση της Τρίπολης, προσελήφθη στο υπουργείο των Οικονομικών της νεοϊδρυθείσης ελληνικής κυβερνήσεως, αρχικά ως γραμματικός κι αμέσως μετά ως συντάκτης (θέση ισοδυναμούσα περίπου με τμηματάρχη).
Υπηρέτησε αργότερα σε παρόμοια θέση στο υπουργείο της Αστυνομίας καθώς και ως μέλος του πρώτου ποινικού δικαστηρίου που ιδρύθηκε στην Ελλάδα και που έδρευε στο Ναύπλιο. Ούτε κι από την εργασία του ως στελέχους της κυβερνήσεως ζήτησε να πληρωθεί, θεωρείται δε ο διοργανωτής των πρώτων δικαστηρίων στην Ελλάδα.
Επί κυβερνήσεως του Ιωάννη Καποδίστρια, ο Γεώργιος Δ. Οικονομίδης υπηρέτησε επίσης σε ζωτικές κυβερνητικές θέσεις: γραμματέας της προσωρινής διευθυντικής επιτροπής στον Πόρο, επιθεωρητής τελωνείων στην περιοχή του Αργολικού κόλπου, γραμματέας της εκτάκτου επιτροπής Αργολίδος-Κορινθίας, γραμματέας της επιτροπής Βορείων Κυκλάδων και, τέλος, έφορος της υπηρεσίας ανέλκυσης λαφύρων από βουλιαγμένα καράβια του οθωμανικού στόλου.
Μετά τον Καποδίστρια, και επί βασιλείας Όθωνος, ο Γεώργιος Δ. Οικονομίδης υπηρέτησε: νομοδιευθυντής Αττικής και Βοιωτίας, νομοδιευθυντής νομού Λακωνίας, διοικητής Αττικής, διοικητής διαφόρων νησιών κατά καιρούς (Θήρα, Νάξος), διοικητής Αιτωλίας, διοικητής Πατρών. Αργότερα υπηρέτησε ως τμηματάρχης στο υπουργείο Οικονομικών. Το 1850 διορίστηκε νομάρχης Φθιώτιδος και λίγο αργότερα, μέχρι το 1854, νομάρχης Κυκλάδων. Το 1856 διορίστηκε ξανά νομάρχης Κυκλάδων και αργότερα Μεσσηνίας. Λίγο αργότερα διορίστηκε γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών και το 1858 για τρίτη φορά διορίστηκε νομάρχης Κυκλάδων.
Στο Γεώργιο Δ. Οικονομίδη, παρά το ότι δεν το ζήτησε ο ίδιος, απενεμήθη το παράσημο του Αργυρού Σταυρού του Σωτήρος. Άγνωστο πότε ακριβώς πέθανε. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα είχε ζήσει στην Αθήνα. Πέθανε άγαμος.
Ο Γεώργιος Δ. Οικονομίδης, κατά τα πρώτα χρόνια της ελληνικής επανάστασης, είχε αναμειχθεί μαζί με άλλους Κυπρίους αγωνιστές που βρίσκονταν στην Ελλάδα στην όλη υπόθεση προπαρασκευής της μυστικής εκστρατείας για απελευθέρωση της Κύπρου. Για την προσπάθεια αυτή βλέπε στο λήμμα ελληνική επανάσταση και Κύπρος.