Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φυματίωσης
Η 24η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από τη Διεθνή Ένωση κατά της Φυματίωσης και την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φυματίωσης, σε ανάμνηση της ανακάλυψης του μικροβίου που προκαλεί την αρρώστια, του βακίλου της Φυματίωσης, από τον Γερμανό γιατρό Ρόμπερτ Κοχ στις 24 Μαρτίου του 1882.
Την εποχή του Κοχ η αρρώστια, που προσβάλλει κυρίως τους πνεύμονες, κυριολεκτικά θέριζε τους ανθρώπους στην Ευρώπη και την Αμερική, προκαλώντας ένα θάνατο ανά επτά ανθρώπους. Η ανακάλυψη του γερμανού γιατρού άνοιξε δρόμους στη διάγνωση, τη θεραπεία και την εν δυνάμει εξαφάνισή της.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), κάθε μέρα σχεδόν 4.500 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από φυματίωση και περίπου 30.000 άνθρωποι αρρωσταίνουν από αυτή την ασθένεια, η οποία μπορεί και να προληφθεί αλλά και να θεραπευθεί. Από το 2000 μέχρι σήμερα, συνολικά 54 εκατομμύρια ζωές έχουν σωθεί χάρις στις παγκόσμιες προσπάθειες για την καταπολέμηση της φυματίωσης και η θνητότητα της νόσου έχει μειωθεί κατά 42%.
Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φυματίωσης έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι παρά τα μέσα που διαθέτει η ιατρική επιστήμη, η φυματίωση μετά το 1985 παρουσιάζεται και πάλι απειλητική, εξαιτίας της ανθεκτικότητας του μικροβίου, αλλά και της εξάπλωσης του ιού του Aids. Περιοχές με σοβαρό πρόβλημα φυματίωσης είναι η Αφρική, η Ασία, η Νότιος Αφρική και πολλές περιοχές της Ανατολικής Ευρώπης.
3-4 εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο από φυματίωση, εκ των οποίων τα 500.000 παιδιά, γεγονός που την κατατάσσει ως την πιο θανατηφόρα μεταδοτική ασθένεια, φονικότερη και από το Aids.
Από τα διαθέσιμα στοιχεία, τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί αύξηση του αριθμού των περιπτώσεων φυματίωσης σε ασθενείς που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες (πρόσφυγες/μετανάστες, κρατούμενους, χρήστες παράνομων ουσιών, ανοσοκατεσταλμένους, κλπ.) και ποσοστά απομόνωσης πολυανθεκτικών στελεχών του μυκοβακτηριδίου της φυματίωσης κοντά στο μέσο όρο των Ευρωπαϊκών χωρών.
Ο γερμανός γιατρός Ρόμπερτ Κοχ υπήρξε ένας από τους θεμελιωτές της μικροβιολογίας. Ανακάλυψε το βακτηρίδιο της φυματίωσης (1882) και το δονάκιο της χολέρας (1884). Το 1905, τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσιολογίας – Ιατρικής για τις εργασίες του σχετικά με τη φυματίωση, που συνέβαλαν καθοριστικά στην ίαση της ασθένειας, η οποία αποτελούσε αληθινή μάστιγα για την ανθρωπότητα μέχρι τότε.
Γεννήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 1843 στο Κλάουστατ του Βασιλείου του Ανοβέρου (σημερινό Κλάουστατ – Τσέλερφελντ του κρατιδίου της Κάτω Σαξονίας της Γερμανίας). Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Γοτίγγης (Γκέτινγκεν), απ’ όπου πήρε το πτυχίο του το 1866. Στη συνέχεια εργάστηκε ως γιατρός σε διάφορες πόλεις και ύστερα από βραχυχρόνια υπηρεσία ως στρατιωτικός γιατρός στον Γαλλοπρωσσικό πόλεμο (1870 – 1871), εργάστηκε ως χειρουργός στην πόλη Βόλσταϊν της Πρωσίας (σημερινό Βόλστιν Πολωνίας), όπου δημιούργησε ένα μικρό εργαστήριο. Εξοπλισμένος με ένα μικροσκόπιο, ένα μικροτόμο κι έναν αυτοσχέδιο επωαστικό κλίβανο, άρχισε την ενασχόλησή του με τη μικροβιολογία, που του χάρισε την «αθανασία». Αρχικά μελέτησε τα φύκια και αργότερα στράφηκε προς τα παθογόνα μικρόβια.