Ευκεννίκκιν
Βυζαντινός θεσμός σχετικός με το δίκαιον του γάμου, αντίστοιχος προς τον τουρκικό νικκιάφιν (το). Όταν ένας άντρας προχωρημένης ηλικίας και με παιδιά από προηγούμενο γάμο, νυμφευθεί νεαρή και φτωχή γυναίκα, αντί να ζητήσει απ' αυτήν προίκα, καταβάλλει σ’ αυτήν ορισμένο ποσόν χρημάτων ή εγγράφει στο όνομά της ακίνητη περιουσία. Η πράξη αυτή, το ευκεννίκκιν, παρέχει κάποια ασφάλεια στη νεαρή γυναίκα σε περίπτωση θανάτου του άντρα και διεκδικήσεως της περιουσίας του από τους άλλους κληρονόμους του.
Ο θεσμός αυτός, που ίσχυε και στην Κύπρο, διατηρήθηκε μέχρι πρόσφατα.