Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Βασιλιάς της Κύπρου από το 1218 μέχρι το 1253. Ήταν γιος και διάδοχος στον θρόνο του βασιλιά της Κύπρου Ούγου Α' (1215 -1218) και της Αλίκης της Καμπανίας. Διάδοχος του Ερρίκου στον θρόνο ήταν ο μοναχογιός του Ούγος Β' (1253 -1267) που γεννήθηκε το 1253, δηλαδή τον ίδιο χρόνο που είχε πεθάνει ο πατέρας του. Ο Ερρίκος νυμφεύθηκε τρεις φορές: με την Αλίκη του Μομφερράτ (Alice of Montferrat), η πρώτη από τις τρεις γυναίκες του, με τη Στεφανία του Λαμπρόν και με την Πλαιζάνς της Αντιόχειας. 

Ο Ερρίκος γεννήθηκε το 1217. Συνεπώς όταν πέθανε ο πατέρας του Ούγος Α', ήταν ηλικίας ενός μόνο χρόνου. Στο όνομά του, την εξουσία ανέλαβε η μητέρα του βασίλισσα Αλίκη της Καμπανίας η οποία παντρεύτηκε στα 1223 τον πρίγκιπα Βοημούνδο, μεγαλύτερο γιο του Βοημούνδου Δ' της Αντιόχειας. Ο Βοημούνδος όμως πέθανε στα 1232 και η Αλίκη πήγε στη Γαλλία προς αναζήτηση τρίτου συζύγου. Αφού δεν βρήκε κατάλληλο, επέστρεψε ξανά στην Κύπρο στα 1235 και στα 1239 παντρεύτηκε για τρίτη φορά, με τον Ραούλ ντε Σοϋσσάν(ς).

Αυταρχική και απολυταρχική η βασίλισσα, δεν άργησε να έλθει σε ρήξη και σύγκρουση με τους ευγενείς του βασιλείου και ιδιαίτερα με την οικογένεια ντ’ Ιμπελέν (Ιβελίνων). Οι εσωτερικές αντιζηλίες και διαμάχες, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο νόμιμος κάτοχος του θρόνου Ερρίκος ήταν ακόμη ανήλικος, έδωσαν την ευκαιρία στον αυτοκράτορα της Γερμανίας Φρειδερίκο* Β ', που έδρασε ως κηδεμόνας του ανήλικου βασιλιά, ν’ αναμειχθεί στα κυπριακά πράγματα, επεσκέφθη μάλιστα την Κύπρο το 1228 στα πλαίσια της έκτης Σταυροφορίας, με στρατιωτική δύναμη την οποία άφησε στο νησί. Η προσπάθεια του Γερμανού αυτοκράτορα να θέσει υπό τον έλεγχό του την Κύπρο αντιμετωπίστηκε με επιτυχία από την οικογένεια των ντ’ Ιμπελέν και ιδιαίτερα τον Ιωάννη ντ’ Ιμπελέν, (θείο του Ερρίκου) ο οποίος ηγήθηκε των κυπριακών στρατιωτικών δυνάμεων που αντιμετώπισαν και νίκησαν τις γερμανικές στην περιοχή της Αγίρτας (βλέπε λήμμα Αγριδίου μάχη).

Ο Ιωάννης ντ’ Ιμπελέν παρέδωσε κανονικά την εξουσία στον Ερρίκο, μόλις αυτός ενηλικιώθηκε, το 1232. Ο βασιλιάς παραχώρησε προνόμια στους Γενουάτες επειδή είχαν συνδράμει τον Ιωάννη ντ’ Ιμπελέν στον αγώνα κατά των Γερμανών.

Επί ημερών του Ερρίκου Α', η Λατινική Εκκλησία άσκησε σκληρά καταπιεστικά μέτρα κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας του νησιού, την οποία προσπαθούσε να υποδουλώσει. Αποκορύφωμα των διώξεων του ορθόδοξου κλήρου του νησιού, που προκάλεσε μεγάλη αντίδραση, ήταν το μαρτύριο και ο διά πυράς θάνατος 13 μοναχών της Καντάρας, το 1231, επειδή είχαν αρνηθεί να δεχθούν ορισμένες δοξασίες των Καθολικών (βλέπε λήμμα Καντάρας μοναχοί).

Ο Ερρίκος πέθανε στις 18 Ιανουαρίου 1253, σε ηλικία 36 χρόνων. Δεν φαίνεται να ήταν ηγεμόνας με ιδιαίτερες ικανότητες.