Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

H πρώτη Ελληνική σημαία με τον λευκό Σταυρό σε γαλανό φόντο, υψώθηκε στην Μονή Ευαγγελίστριας στην Σκιάθο το 1807. Σ’ αυτήν ο μοναχός Νήφωνας όρκισε τους οπλαρχηγούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Ανδρέα Μιαούλη, Παπαθύμιο Βλαχάβα, Γιάννη Σταθά, Νικοτσάρα κι άλλους, μετά από σύσκεψη που έκαναν, για να καταστρώσουν το σχέδιο δράσης τους στην επανάσταση του 1821.

H Ελληνική Σημαία με την επίσημη μορφή της καθορίστηκε το 1822 από το Σύνταγμα της Επιδαύρου, είχε Σταυρό ως σύμβολο της ορθοδοξίας. Αποτελούσε δε την επίσημη Ελληνική Σημαία έως το 1978,  οπότε και καθιερώθηκε με νόμο στις 22 Δεκεμβρίου 1978 η ναυτική, με τις οριζόντιες λευκές και γαλάζιες γραμμές. Το ριγωτό πρότυπο επιλέχτηκε λόγω της ομοιότητάς του με την κυματιστή θάλασσα, που περιβάλλει τις ακτές της Ελλάδας. Η εκδοχή του λευκού Σταυρού μέσα σε κυανό πλαίσιο χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα, παράλληλα με την πιο διαδεδομένη μορφή με τις ρίγες.

Στις 15 Μαρτίου 1822 το Εκτελεστικό Σώμα (Κυβέρνηση), όρισε με το Διάταγμα 540, τρεις τύπους Σημαιών: μια Σημαία ξηράς για το Πολεμικό και δυο θαλάσσης για το Εμπορικό-Ναυτικό. Η Σημαία της ξηράς είχε σχήμα τετράγωνο, κυανό κι έφερε έναν λευκό Σταυρό σε όλη της την επιφάνεια. Οι Σημαίες της θαλάσσης είχαν την ίδια μορφή, που διαθέτει η σημερινή Εθνική Σημαία. Μοναδική διαφορά στην Σημαία του εμπορικού ναυτικού ήταν η αντιστροφή των χρωμάτων (κυανό αντί λευκού) στην θέση του Σταυρού.

Η Σημαία των εμπορικών πλοίων εξομοιώθηκε με εκείνη των πολεμικών το 1828, όταν αναγνωρίστηκε ότι τα εμπορικά πλοία είχαν λάβει μέρος στον αγώνα ως πολεμικά. Το 1833 προστέθηκε στις Σημαίες του Στρατού Ξηράς και του Πολεμικού Ναυτικού ο Βαυαρικός Θυρεός, που διατηρήθηκε μέχρι την ανατροπή του Όθωνα το 1862. Με την άφιξη του Γεωργίου Α΄ το 1863 περιελήφθη στις Σημαίες των ανωτέρω σωμάτων το στέμμα που παρέμεινε μέχρι το 1924.

Από το 1832 έως το 1974 η μπλε Σημαία με τον κεντρικό απλό λευκό σταυρό ήταν για το εσωτερικό της χώρας και η σημερινή Σημαία με τον σταυρό πάνω αριστερά και τις ρίγες, ήταν για το εξωτερικό. 

Η Σημαία αναρτάται πάνω σε λευκό κοντάρι στην κορυφή του οποίου υπάρχει (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) λευκός Σταυρός. Ο τύπος και τα χρώματα (κυανό και λευκό) της Εθνικής Σημαίας καθιερώθηκαν τον Ιανουάριο του 1822 στην Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου.

Από το 1864 η Σημαία για τα Τάγματα Πεζικού αποτελείτο από μεταξωτό ύφασμα, που έφερε τριγύρω χρυσά κρόσσια και στο κέντρο του λευκού σταυρού την εικόνα του προστάτη της, Αγίου Γεωργίου.

Οι πολεμικές Σημαίες που ισχύουν σήμερα, είναι για το Ναυτικό η Εθνική Σημαία και για το Στρατό Ξηράς και την Πολεμική Αεροπορία ο τύπος της ορθογώνιας κυανής με το λευκό σταυρό, που εκτείνεται μέχρι τις πλευρές της χωρίζοντάς την σε 4 ίσα τμήματα. Στο κέντρο του Σταυρού η Σημαία του Στρατού Ξηράς φέρει την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, η δε Σημαία της Αεροπορίας την εικόνα του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Η ελληνική σημαία εορτάζει και τιμάται στις 27 Οκτωβρίου, παραμονή της επετείου του «Όχι».

Η σημαία της Κύπρου πριν την Ανεξαρτησία 

Πριν την ανεξαρτησία της Κύπρου η ελληνική σημαία ήταν η επίσημη σημαία της Κύπρου. Με την ανεξαρτησία της Κύπρου και την σύνταξη του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960  καθορίζεται ότι (άρθρο 4): 

1. Η Δημοκρατία έχει δική της σημαία ουδετέρου σχεδίου και χρώματος, την οποία επιλέγουν από κοινού ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος της Δημοκρατίας. 
2. Οι αρχές της Δημοκρατίας και οποιοδήποτε νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου ή οργανισμός κοινής ωφελείας, που ιδρύεται διά ή σύμφωνα με το νόμο της Δημοκρατίας, αναρτούν τη σημαία της Δημοκρατίας και έχουν το δικαίωμα να αναρτούν κατά τις εορτές ταυτόχρονα, μαζί με τη σημαία της Δημοκρατίας, την ελληνική και την τουρκική σημαία.
3. Οι κοινοτικές αρχές και τα ιδρύματα τους έχουν το δικαίωμα να αναρτούν κατά τις εορτές ταυτόχρονα, μαζί με τη σημαία της Δημοκρατίας, την ελληνική ή την τουρκική σημαία.
4. Κάθε πολίτης της Δημοκρατίας ή οποιαδήποτε οργάνωση που αποτελεί ή όχι νομικό πρόσωπο (με την εξαίρεση των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου), της οποίας τα μέλη είναι πολίτες της Δημοκρατίας, έχουν το δικαίωμα να αναρτούν επί της κατοικίας ή του καταστήματος τους τη σημαία της Δημοκρατίας ή την ελληνική ή την τουρκική σημαία, χωρίς οποιοδήποτε περιορισμό.