Αντωνιάδης Νίκος
Φιλόλογος, λογοτέχνης και μεταφραστής. Γεννήθηκε το 1880 στην Αθήνα από Κύπριο πατέρα. Πέθανε στη Λάρνακα το 1939. Σε ηλικία 8 χρόνων εγκαταστάθηκε μαζί με τους γονείς του στην Πάφο. Φοίτησε στο ημιγυμνάσιο Λεμεσού (1892-1893) και στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα όπου συμπλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές το 1896, και από το 1896 μέχρι το 1901 σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της ελληνικής πρωτεύουσας. Επιστρέφοντας στην Κύπρο αμέσως μετά τη συμπλήρωση των σπουδών του, εργάστηκε ως καθηγητής στη Λάρνακα, Πάφο, Λεμύθου, Λεμεσό και Λευκωσία. Από το 1925, οπότε αποχώρησε από τη θέση του εκπαιδευτικού, εγκαταστάθηκε στη Λάρνακα όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Στη Λάρνακα ο Αντωνιάδης εξέδωσε μεταξύ 1912 και 1913, την εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα Ανάποδος, όνομα που το χρησιμοποίησε και ως ψευδώνυμο σε διάφορα δημοσιεύματά του. Μεταξύ 1913 και 1914 εξέδωσε στην Πάφο την επίσης εβδομαδιαία πολιτική εφημερίδα Αιών (συνολικά 56 φύλλα).
Το πρώτο βιβλίο του Νίκου Αντωνιάδη ήταν το θεατρικό μονόπρακτο «Ανατολή και Δύσις» (με το ψευδώνυμο Νίκος Αντώνιος, Λευκωσία, 1913.) Στη συνέχεια εξέδωσε μια σειρά από δικές του έμμετρες μεταφράσεις έργων αρχαίων Ελλήνων ποιητών: «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλέους (Λάρνακα, 1920), «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη (Λάρνακα, 1920), «Πλούτος» του Αριστοφάνη (Λάρνακα, 1922), «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλέους (Λάρνακα, 1931), «Μήδεια» του Ευριπίδη (Λάρνακα, 1937), και «Αντιγόνη» του Σοφοκλέους (Λάρνακα, 1939).
Ο Αντωνιάδης έγραψε επίσης αρκετά ποιήματα (κυρίως σατιρικά, στον Ανάποδο), καθώς και χρονογραφήματα.