Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Νά ' πκιαννεν πού τό πόπκιν της γιατρός τζ' αί νά φυλάει,

νά βάλλει μιά-δκυό κουλλουπκιές τ' ἀρρώστου μες στό τσ’άϊν.

μέλλον νά ζήσει ἄν μέν ἒσ 'ει,

ἐγιώ λαλῶ βάλλει ψυσ’ήν

τζ'αί σ’ίλια γρόνια πάει.

Σφαίρα πού φεύκει ἄν ἰστραφεῖ ξανά μες στό κανόνιν,

τζ' οἱ  ὧρες ἄν σαντανωθοῦν

τζ'αί πᾶσιν κάπου τζ'αί σταθοῦν

τζ'αί κουτσουβλοῦν οἱ γρόνοι,

τότες ξηχάννω τζ'είν' τήν μιάν

τζ 'ἂς μέν ἒσ’ ει με βελονιάν νά ρέξει τό βελόνιν.

Ἐννά σᾶς πῶ μέ τήν σειράν, ἒτσι μέ λόγια μιάλα,

πού 'μουν κοπέλλιν τζ' ἒφκηκα τοῦ ἒρωτα τήν σκάλαν,

ἒτσι σάν εἶμ' ἀγράμματος, ἀγάπαν με δασκάλα.

(Από τα  Ἐρωτικά του Α. Γιώρκαλλου, συλλογή Οἱ Λαλέδες)