Γεωργίου Ηλίας
Είμαι τζ' εγιώ κοντά σου
ΕΙΜΑΙ ΤΖ’ ΕΓΙΩ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ
Πού φεύκουν οὗλλοι πόσσω σου νά μέν τρέμ ' ἡ καρδκιά σου
ποττέ σου μέν ἀροθυμᾶς
τζιαί συντροφιάν μέν πεθυμᾶς
τζ' εἶμαι ἐγιώ κοντά σου.
Ἀντάν πααίννεις μιάν μερκάν πούποτε στήν δουλειάν σου
νά μέν σέ κάφκει ἡ καρδκιά
τζ' ἐν θέλεις ἂλλην συντροφκιά
τζ' εἶμαι ἐγιώ κοντά σου.
Πού παρπατᾶς στήν στράταν σου πελλέτα τήν ὀσσιάν σου
πού ἐν διπλή μέν φοηθῆς
μήτε νά σταυρολοηθῆς
τζ' εἶμαι ἐγιώ κοντά σου.
Ἃμαν νυστάξης τζ' ἐννά πᾶς γιά ὓπνον στόν νοντάν σου
στά στρώματα τά σιόνια σου
πελλέτα στά σεντόνια σου
τζ' εἶμαι τζ' ἐγιώ κοντά σου.
Τίποτες ἐν σέ ποχαρῶ γίνηκα ἡ ὀσσιά σου
σάν πεταλλίνα στό λαμπρόν
μερόνυκτα δκιώ σου γυρόν
ἐν φεύκω πού κοντά σου.
(Ηλίας Γεωργίου, Παροιμιῶν τό ἀνάγνωσμαν).