Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Λύση, χωρκόν μου, που ρωτώ για σέναν τζ’ αί μαθθαίννω,

κλαίω για όσα έπαθες, άμαν σε συναφέρνω.

Είπαμ’ μου εγερήμιασες, είσαι καταστρεμμένη,

πού   ‘σουν σ’ ιονάτη πάντα σου, μια νύφφη στολισμένη.

***

'Εν ιξηχάννω την ζωήν πόζησα στο χωρκόμ' μου,

πριν έξι γρόνους έσσω μου, στο σπίτιν το δικόμ' μου.

Μες τζ'είν το πλιθθαρόχτιστον, βολικοστειασμένον,

που πανωδκιόν η ψαθαρκά, κάτω μαρμαρωμένον,

ασάλευτον γρόνια πολλά, γιατ’ ήτουν ριζωμένον.

***

Είμαι πουλλίν κουτσόφτερον, ποτζ'εί ποδά γυρίζω,

θωρώ την γην, θωρώ δεντρά, μα γιώνη έν τα ρίζω.

Μαγγόν με κόφτει τίποτες, πάντα λαλώ του νου μου,

πέρκιμον ζήσω τζ'αί στραφώ,

θέλω τζ’ εγιώνη να ταφώ

στον τάφον του τζ'υρού μου.          

Από Το Ξερίζωμαν του Γιακουμή Ατσίκκου, αποσπάσματα.