Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Ο Τεύκρος Ανθίας ήταν μια γνήσια λαϊκή κυπριακή φωνή. Ποιητάρης ο πατέρας του, περιπλανώμενος λαϊκός τροβαδούρος των πανηγυριών, αλλά και φορέας ειδήσεων και καταγραφής γεγονότων σημαντικών που διανέμονταν τότε στο λαό σε μορφή ποιητικών φυλλάδων, τον έπαιρνε από πολύ μικρό μαζί του σε κάθε λαϊκή σύναξη. Και λαϊκές φυλλάδες ήταν τα πρώτα δημιουργήματα του, που κατέγραφαν ταυτόχρονα και σημαντικά γεγονότα: Ποίημα τῶν Ἑλληνικῶν θριάμβων κατά τόν Ἑλληνοβουλγαρικόν πόλεμον (1914), Ἡ  ἀγγλική προσάρτησις τῆς Κύπρου (1915), Αἱ  Ἑλληνικαί σχέσεις καί ἡ παραίτησις τοῦ Βενιζέλου (1915), Ἡ  ἀσθένεια τῆς A.M. τοῦ Βασιλέως τῶν Ἑλλήνων Κωνσταντίνου και τό θαῦμα τῆς Εὐαγγελιστρίας τῆς Τήνου (1915), κ.α.

Αυτό τον τριπλό δρόμο ακολούθησε ο Ανθίας σ’ όλη του τη ζωή:Τροβαδούρος, ποιητής, δημοσιογράφος. Ένας τριπλός δρόμος με μια τριπλή ιδιότητα που μπορεί να εκφραστεί απόλυτα με μια λέξη, που ο ίδιος ο Ανθίας επέλεξε: Αλήτης. Αλήτης δεν σημαίνει μόνο περιπλανώμενος. Σημαίνει κυρίως ελεύθερος κι ανυπότακτος. Και δεν σημαίνει πάντα ανέμελος. Σημαίνει κυρίως δυστυχισμένος και βασανισμένος. Και πάντα διψασμένος:

Ἐδίψασα τόσο πολύ γιά φῶς καί γιά γαλήνη

κι’ ἦρθα νά πιῶ  ἀπ' τόν κρουνό τῆς γνώσης, νά ἡσυχάσω.

Τώρα πού ἡ νύχτα ἡ σκοτεινή μαραίνεται και φθίνει,

νά ξαπλωθῶ φαρδιά πλατιά σ’ ὃλη τή γῆ, νά ξαποστάσω...

Άνθρωπος της δράσης και της περιπέτειας, ανήσυχος και προβληματιζόμενος, αγωνιστής και αλήτης. Ένας αλήτης που μονολογεί:

Ἀλήτικη ζωή! Δέ σέ βαρέθηκα,

μ' ὃλο πού μ' ἒκανες ἐρείπιο.

Γελῶ και καμαρώνω ἐδῶ πού βρέθηκα,

τό πανταλόνι μου τό τρύπιο...