Αλιθέρσης Γλαύκος
Σοννέττο της Εύας
ΣΟΝΝΕΤΤΟ ΤΗΣ ΕΥΑΣ
Δέ θἂρθουν τά τραγούδια μου γιά σένα
σάν ἒφηβοι ὡραῖοι, στεφανωμένοι
μέ ἀνθόκλαδο ἀγριλιᾶς καί μεθυσμένοι
ἀπό τά πλήθη τά ξεφρενιασμένα
τῶν σταδίων. Δειλά, ταπεινωμένα,
θά σοῦ μιλᾶ ἡ ψυχή τους ἡ θλιμμένη,
σά μιᾶς γυναίκας πού ἂλλο δέν τῆς μένει
παρά νά κλαίει σε πόδια ἀγαπημένα.
Ξεχνῶ μπροστά σου κάθε περηφάνεια
κι ἡ συντριβή μου εἶναι χωρίς μετάνοια,
ἒστω κι ἂν ξεχαστοῦν τά δάκρυά μου.
Κι ἂν δέν σοῦ φέρνω στέμμα καί πορφύρα
στά πόδια σου, τά ἐξαίσια σκορπᾶ μύρα,
σά λήκυθος πού ράγισε, ἡ καρδιά μου.