Άζινος Χαράλαμπος Μιχαήλ
Από τα Ερωτικά του Χ Άζινου
Τό δεῖν της μοιάζει τ’ οὐρανοῦ πού δίχως νέφη βρέσ’ιει,
τραβᾶ τόν νέον πόν νά δει, μέσα μαγνήτην ἒσ’ιει .
Πού τόν τζ'αιρόν π’ ἀγγρίστηκες, ἂσπρον τραντάφυλλόν μου,
νά ποφυσήσω τῆς κουφῆς, ψοφά πού τον καμόν μου.
Ὁ ἒρωτάς σου πάνω μου ἐν θάλασσα μέ τζ' ύμμαν
τζ' αί τόσον τόπον π' ἂπλωσεν, ποῦ νά του στήσω δήμμαν.
Π’ ἀγκρίστην ἀναστέναξα τζ’ ἐξέρανεν μιά βρύση
τζ'αί πάσιν γρόνια τζ'αί τζ'αιροί νά ξανακουλλουπήσει.
Τά στήθη σ’ ον παράδεισος ὁ δεντροφυτεμένος
μά ‘γιώ ν' νά κόψω νά γεφτώ τζ' ἂς πάω κολασμένος.