Άδωνις

Αἰάζω τόν Ἂδωνιν, «ἀπώλετο καλός Ἂδωνις».

« Ἀπώλετο καλός Ἂδωνις» ἐπαιάζουσιν ἒρωτες,

μηκέτι πορφυρέοις ἐνί φάρεσι Κύπρι κάθευδε ∙

ἒγρεο, δειλαία, κυανόστολα καί πλατάγησον

στήθεα καί λέγε πᾶσιν, «ἀπώλετο καλός Ἂδωνις».

Θρηνώ τον Άδωνι, «χάθηκε ο ωραίος Άδωνις».

«Χάθηκε ο ωραίος Άδωνις» και θρηνούν οι έρωτες.

Σε πορφυρό στρώμα μην κοιμάσαι πια, Κύπριδα ∙

σήκω, ταλαίπωρη και χτύπα τα μαύρα σου στήθια

και λέγε σ’ όλους: «Χάθηκε ο ωραίος Άδωνις».

Βίων, Ἐπιτάφιος Άδώνιδος

Δέσποιν’ ἃ Γολγώς τε καί Ἰδάλιον ἐρίλησας

αἰπεινάν τ’ Ἒρυκα, χρυσῷ παίζαισ’ Ἀφροδίτα,

οἷόν τοι τόν Ἂδωνιν ἀπ’ ἀενάω Ἀχέροντος

μηνί δυωδεκάτῳ μαλακαί πόδαι ἂγαγον Ὧραι,

βάρδισται μακάρων Ὧραι φίλαι ∙ ἀλλά ποθειναί

ἒρχονται πάντεσσι βροτοῖς αἰεί τι φέροισαι.

Κυρά, που τους Γόλγους αγαπάς και το Ιδάλιο

την ψηλή Έρυκα, όπου με χρυσάφι παίζεις, Αφροδίτη,

τον Άδωνί σου απ’ τον αστείρευτο Αχέροντα

σού ‘φεραν στου χρόνου το τέλος οι λυγερές οι Ώρες

οι αγαπητές, μα πιο αργές απ’ τους θεούς, που πάντα

έρχονται να φέρουν σ’ όλους τους θνητούς και κάτι.

Θεόκριτος, Ειδ. 15, 100 - 305

Το θάνατο του Άδωνι θρήνησε μεταξύ των ποιητών και η Σαπφώ. Στα σωζόμενα αποσπάσματα του έργου της βρίσκουμε και τους στίχους:

κατθναίσκει, Κυθέρη ', ἃβρος Ἂδωνις ∙

τι κε θεῖμεν;

καττύπτεσθαι, κόραι,

καί κατερείκεσθαι χιτώνας

πεθαίνει, Κυθέρεια, ο ωραίος Άδωνις ∙

τι να κάνουμε;

κοπέλες χτυπάτε τα στήθια σας

και σχίστε τους χιτώνες.