Τουρκία και Κύπρος
Μαρτυρία Λαμπρή Ηλία
Ο Λαμπής Ηλία, βοσκός, από το χωριό Χάρτζ’ ια, λέει:
— Στις 13.9.1974 οι Τούρκοι συνέλαβαν τους δυο μου γιους, τον Ηλία, 19 χρονών, και τον Μιχάλη, 17 χρονών και τους μετέφεραν στο στρατόπεδό τους κοντά στο χωριό μας. Την ίδια μέρα συνάντησα τον Τουρκοκύπριο Ναζούμ Αχμέτ, 60 χρονών, με τον οποίο είμαστε φίλοι και τον παρακάλεσα να με πάρει στον Τούρκο αξιωματικό. Με πήρε, και την επομένη, 14.9.1974, ο αξιωματικός με άφησε να δω τα παιδιά μου για δέκα λεπτά. Την μεθεπομένη, 15.9.1974, ο αξιωματικός με άφησε και πάλι (αυτή τη φορά και τη γυναίκα μου) και είδαμε για λίγο τα παιδιά μας. Στις 16.9.1974, γύρω στις 2 το απόγευμα, ήρθε στο χωριό μας κλιμάκιο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού. Τους ανέφερα για τη σύλληψη των παιδιών μου και τους οδήγησα στην περιοχή του τουρκικού στρατοπέδου. Όμως ο Τούρκος αξιωματικός αρνήθηκε ότι κρατούσε αιχμαλώτους και δεν επέτρεψε στον Ερυθρό Σταυρό να ερευνήσει...
Τα δυο παιδιά του Λαμπή Ηλία εξακολουθούν να είναι αγνοούμενοι.