Αντίοχος Β΄, θεός
Σελευκίδης βασιλιάς της Συρίας (261-246 π.Χ.), γιος και διάδοχος του Αντιόχου Α' Σωτήρος, με τον οποίο συμβασίλευσε από το 268 π.Χ. Όταν ο Αντίοχος Α' πέθανε, το 261, ο Αντίοχος Β' παρέμεινε μόνος στον θρόνο. Μαζί με τον Αντίγονο Γονατά διεξήγαγε τον δεύτερο Συριακό πόλεμο (260 - 253 π.Χ.) εναντίον του Πτολεμαίου Β'. Την κόρη του τελευταίου Βερενίκη νυμφεύθηκε ο Αντίοχος μετά την επίτευξη ειρήνης, αφού χώρισε την πρώτη του σύζυγο Λαοδίκη. Διάδοχός του ήταν ο Σέλευκος Β', πρωτότοκος γιος του.
Σύμφωνα προς τον Αθήναιο (Δειπνοσοφισταί, 10.438), ο Αντίοχος ήταν μέθυσος, έπινε πολύ και κοιμόταν όλη την ημέρα, γι’ αυτό το βασίλειό του κυβερνούσαν δυο Κύπριοι, ο Άριστος και ο Θεμίσων, εραστές κι οι δυο του Αντιόχου. Ο Θεμίσων μάλιστα, όπως λέει πάλι ο Αθήναιος, είχε αυτοανακηρυχθεί σε Ηρακλή και στις τελετές εμφανιζόταν ντυμένος με προβιά λιονταριού και κρατώντας ρόπαλο, με την κλασική δηλαδή αμφίεση του Ηρακλή.