Απόσπασμα από τα «Εκατόλογα».
...Ενέηκα σ’ τοδ δάσκαλον τά γράμματα ’ μαθά τα,
έμαθα τον απόστολον, έμαθα το ψαρτήριν,
έμαθα τα ’κατόλ’ λόγια που λέουν της αγάπης.
«Έναν», του λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιός επολοήθην:
«Ένας θεός μας έπλασεν εσέν τζ’ εμέν τρυόνα,
για να γλυκοφιλιούμαστιν στα σ’είλη τζ’ εις το στόμαν».
«Δκυό»,του λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιος επολοήθην:
«Δκυό σ ’είλη εμ’ που καύκουνται τζ’αι δκυό καρκιές μαραίνουν
τζ’αι τ’ άλλα δκυό περικαλούμ μιαν ώραν τζ’αι ’πομένουν».
«Τρία», του λέ ’ η Λυερή τζ’ ο νιος επολοήθην:
«Αγιά Τριάδα βούθα μου την κόρην ν’ αγαπήσω
τζ’αι να σου κάμω λουτουρκάν τζ’αι να σε λουτουρκήσω».
«Τέσσερα», λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιος επολοήθην:
«Τεσσαρακάντουνος σταυρός σ’ τηδ δίπλην τωβ βυζιών σου,
σ’ύβκω φιλώ τζ’αι τον σταυρόν, φιλώ τζ’αι τολ λαιμόν σου».
«Πέντε», του λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιος επολοήθην:
«Πέντε μασ’αίρκα δίστομα τραβέρσ’ ακονισμένα
μεσ’ στην καρκιάμ μου να μπηχτούν δεν βκάλλουν βούλλαν
γαίμαν».
«Έξι», του λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιος επολοήθην:
«Έτην οπλειάν π’ ανέφανεν, τα άστρα της εν έξι,
όποιος αγάπην αγαπά εν να την εδκιαλέξει».
«Εφτά», του λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιός επολοήθην:
«Εφτά πλανήτες τ’ ουρανού την π’ αγαπώ πλανάτε,
νά’ ρκεται μεσ’ τ’ αγκάλια μου την νύχταν να τζ’οιμάται».
«Οχτώ», του λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιός επολοήθην:
«Οχτώ πόδκια ’σ’ ο κάουρος τζ’ αι πά’ ομπρός τζ’αι πίσω.
τζ’αι το γινάτιν έβαλα, κόρη, να σ’ αγαπήσω».
«Εννιά», του λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιός επολοήθην:
«Παφής ήμουν εννιά μηνών τζ’ αρκίνουν τζ’ επαρπάτουν,
όπου παδκιάν της Λυερής εδκιάλεα τζ’ έπάτουν».
«Δέκα», του λέ’ η Λυερή τζ' ο νιός επολοήθην:
«Δεκάτιζε τα λόγια σου, μάνα μου, να σε φτάννω,
γιατ’ έλ’ λοαρκασμός πολλύς, φοούμαι τζ’αι ξηχάννω».
«Είκοσι», λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιός επολοήθην:
«Τα είκοσι μου δάχτυλα ποδκιών τζ’αι των σ’ερκώμ μου
τρέμουν σαν το καρκιόφυλλον όντας δκιαβείς ομπρός μου»...