«Εκατόλογα» ή «Εκατόλ’ Λόγια»

Απόσπασμα από τα «Εκατόλογα».

 

...Ενέηκα σ’ τοδ δάσκαλον τά γράμματα ’ μαθά τα,

έμαθα τον απόστολον, έμαθα το ψαρτήριν,

έμαθα τα ’κατόλ’ λόγια που λέουν της αγάπης.

«Έναν», του λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιός επολοήθην:

«Ένας θεός μας έπλασεν εσέν τζ’ εμέν τρυόνα,

για να γλυκοφιλιούμαστιν στα σ’είλη τζ’ εις το στόμαν».

 

«Δκυό»,του λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιος επολοήθην:

«Δκυό σ ’είλη εμ’ που καύκουνται τζ’αι δκυό καρκιές μαραίνουν

τζ’αι τ’   άλλα δκυό περικαλούμ μιαν ώραν τζ’αι ’πομένουν».

«Τρία», του λέ ’ η Λυερή τζ’ ο νιος επολοήθην:

«Αγιά Τριάδα βούθα μου την κόρην ν’ αγαπήσω

τζ’αι να σου κάμω λουτουρκάν τζ’αι να σε λουτουρκήσω».

«Τέσσερα», λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιος επολοήθην:

«Τεσσαρακάντουνος σταυρός σ’ τηδ δίπλην τωβ βυζιών σου,

σ’ύβκω φιλώ τζ’αι τον σταυρόν, φιλώ τζ’αι τολ λαιμόν σου».

«Πέντε», του λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιος επολοήθην:

«Πέντε μασ’αίρκα δίστομα τραβέρσ’ ακονισμένα

μεσ’ στην καρκιάμ μου να μπηχτούν δεν βκάλλουν βούλλαν

γαίμαν».

«Έξι», του λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιος επολοήθην:

«Έτην οπλειάν π’ ανέφανεν, τα άστρα της εν έξι,

όποιος αγάπην αγαπά εν να την εδκιαλέξει».

«Εφτά», του λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιός επολοήθην:

«Εφτά πλανήτες τ’ ουρανού την π’ αγαπώ πλανάτε,

νά’ ρκεται μεσ’ τ’ αγκάλια μου την νύχταν να τζ’οιμάται».

«Οχτώ», του λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιός επολοήθην:

«Οχτώ πόδκια ’σ’   ο κάουρος τζ’ αι πά’ ομπρός τζ’αι πίσω.

τζ’αι το γινάτιν έβαλα, κόρη, να σ’ αγαπήσω».

«Εννιά», του λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιός επολοήθην:

«Παφής ήμουν εννιά μηνών τζ’ αρκίνουν τζ’ επαρπάτουν,

όπου παδκιάν της Λυερής εδκιάλεα τζ’ έπάτουν».

«Δέκα», του λέ’ η Λυερή τζ' ο νιός επολοήθην:

«Δεκάτιζε τα λόγια σου, μάνα μου, να σε φτάννω,

γιατ’ έλ’ λοαρκασμός πολλύς, φοούμαι τζ’αι ξηχάννω».

«Είκοσι», λέ’ η Λυερή τζ’ ο νιός επολοήθην:

«Τα είκοσι μου δάχτυλα ποδκιών τζ’αι των σ’ερκώμ μου

τρέμουν σαν το καρκιόφυλλον όντας δκιαβείς ομπρός μου»...