Κατά τον Ν. Γ. Κυριαζή (Τα Χωριά της Κύπρου, 1952, σ. 78), εἰς ἒκτασιν ἑνός τετάρτου τοῦ μιλίου, ἁπλοῦνται τά ἐρείπια τοῦ ἂλλοτε χωρίου Δρέπανον, πέντε ἀγγλικά μίλια μακράν τῆς Πέγειας...
Το χωριό αυτό θα πρέπει να βρισκόταν στην περιοχή του ομώνυμου ακρωτηρίου (ακρωτήρι Δρέπανον) στην επαρχία της Πάφου, όπου σώζεται σήμερα εκκλησία αφιερωμένη στον άγιο Γεώργιο.
Είναι άγνωστο πότε ιδρύθηκε το χωριό, που πρέπει να διαλύθηκε κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Πάντως στην περιοχή υπάρχουν αρχαία ερείπια όπως και ερείπια των Πρωτοβυζαντινών χρόνων (βασιλικές Αγίου Γεωργίου της Πέγειας). Κατά μήκος της βραχώδους ακτής, ακριβώς απέναντι από το νησάκι του Αγίου Γεωργίου (γνωστό κι ως Γερόνησος) τα βράχια είναι λαξευμένα. Υπάρχει δε σ’ αυτά σειρά ολόκληρη από λαξευτούς θαλαμοειδείς μεγάλους τάφους των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων. Στην περιοχή διακρίνονται επίσης ίχνη από θεμέλια οικοδομημάτων, ενώ κεραμικά όστρακα είναι κατάσπαρτα στην ακτή. Από τις αρχαιότητες αυτές προκύπτει ότι υφίστατο εκεί αρκετά σημαντικός οικισμός που άκμασε από τα Ελληνιστικά χρόνια (4ος π.Χ. αιώνας κ.ε.) μέχρι και τα μέσα του 7ου μ.Χ. αιώνα οπότε και κατεστράφη από τις αραβικές επιδρομές (βλέπε λήμματα Άγιος Γεώργιος αρχαιολογικός χώρος και Γεωργίου Αγίου Πέγειας βασιλικές).