Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Αμιγές ελληνικό χωριό της επαρχίας Πάφου, στη γεωγραφική περιφέρεια των Αμπελοχωριών Λεμεσού- Πάφου, περί τα 25 χμ. βορειοανατολικά της πόλης Πάφου. Το χωριό συνδέεται οδικά με τα γειτονικά του χωριά Λάσα στα βόρεια (σε απόσταση 1 1/2 χμ. περίπου), και Μηλιά στα βορειοανατολικά (σε απόσταση 2 χμ. περίπου). Κοντινά χωριά είναι η Δρύμου, η Φύτη, ο Άγιος Δημητριανός και η Σίμου. Με την πόλη της Πάφου η Δρυνιά συνδέεται οδικά μέσω Πολεμιού.

Από γεωλογικής απόψεως, το χωριό είναι τοποθετημένο πάνω στους ασβεστολιθικούς ψαμμίτες, τους άμμους, τα χαλίκια, τις μάργες, τις μαργαϊκές κρητίδες, τους αργίλους και τα αλλούβεια. Πάνω στα πετρώματα αυτά αναπτύχθηκαν ασβεστούχα ανώριμα εδάφη και εδάφη μαμώνια.

Η Δρυνιά είναι κτισμένη σε μέσο υψόμετρο 552 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το τοπίο είναι διαμελισμένο από τα ρυάκια Κρύα Βρύση, Καλαμιών, Αύλακα, Κουκκούφιον, Χαλασμένο και Καμπούρας.

Το χωριό δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση 638 χιλιοστομέτρων. Οι κύριες καλλιέργειες στην περιοχή του είναι τα αμπέλια (οινοποιήσιμα κυρίως), τα σιτηρά και τα νομευτικά φυτά. Καλλιεργούνται επίσης λίγα όσπρια και αμυγδαλιές.

Στη Δρυνιά κατασκευάζονταν και κατασκευάζονται ακόμη σε περιορισμένη κλίμακα, θαυμάσια υφαντά με ζωηρούς χρωματισμούς και σχέδια, τα γνωστά φυτιώτικα (από την ονομασία του κοντινού χωριού Φύτη).

Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, οι πλήρεις απογραφές πληθυσμού του χωριού έχουν ως εξής:

Πιθανόν ο αριθμός των 553 κατοίκων που δίνεται στην πρώτη απογραφή πληθυσμού της Αγγλοκρατίας, που έγινε το 1881, να είναι λανθασμένος, καθώς στην ίδια απογραφή, αναφέρεται ότι τα κατοικημένα σπίτια του χωριού ήταν 124 και τα ακατοίκητα 11, ενώ, 10 χρόνια αργότερα (στην απογραφή του 1891) δίνονται οι αριθμοί των 184 κατοίκων, που ζούσαν σε 47 κατοικημένα σπίτια ενώ τα ακατοίκητα ήταν 2. Υπάρχουν, δηλαδή, περίπου 75 σπίτια του χωριού που φαίνεται ότι εξαφανίστηκαν σε 10 χρόνια χωρίς ν' αφήσουν ίχνη και χωρίς να υπάρξει αύξηση- αντίθετα μείωση- των μη κατοικημένων σπιτιών. Λογικότερος φαίνεται ο αριθμός των 153 (αντί 553) κατοίκων για το 1881.

Ο οικισμός, που αρχικά αναπτύχθηκε γύρω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, άρχισε σταδιακά να επεκτείνεται ακολουθώντας κυρίως τους δρόμους, προς τα βόρεια και τα δυτικά, που συνδέουν τη Δρυνιά με το δρόμο Λάσας - Αγίου Δημητριανού.

Η εκκλησία του χωριού, αφιερωμένη στον άγιο Γεώργιο, δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κτίστηκε το 1755 κι επισκευάστηκε το 1842. Μερικά αρχιτεκτονικά μέλη της πιθανόν να προέρχονται από αρχαιότερο κτίσμα.  

Το χωριό αναφέρεται από τον ντε Μας Λατρί με την ονομασία Θρηνιά. Ωστόσο τόσο ο Σίμος Μενάρδος όσο και άλλοι συνδέουν την ονομασία του με την ονομασία του κοντινού χωριού Δρύμου και θεωρούν ότι προέρχεται από τη λέξη δρυμιά (= μικρό δάσος από δρύες [βαλανιδιές] σε αντίθεση με τη Δρύμου - δρυμός =μεγάλο δάσος από δρύες).