Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Αμιγές ελληνικό χωριό της επαρχίας Πάφου, στη γεωγραφική περιφέρεια των Αμπελοχωριών Λεμεσού - Πάφου, περί τα 27 χμ. βορειοανατολικά της πόλης Πάφου. Γειτονικά χωριά της Δρύμου, με τα οποία συνδέεται οδικά, είναι η Λάσα στα ανατολικά (περί το 1 1/2 χμ.) και η Σίμου στα βόρεια (περί τα 3 χμ,). Με την Πάφο συνδέεται μέσω Πολεμιού.

Από γεωλογικής απόψεως, στη διοικητική έκταση της Δρύμου κυριαρχούν οι ασβεστολιθικοί ψαμμίτες, οι άμμοι, τα χαλίκια, οι μάργες, οι κρητίδες, οι μαργαϊκές κρητίδες και οι αλλουβιακές αποθέσεις ιδιαίτερα κατά μήκος της κοίτης των υφισταμένων ρυακιών. Πάνω στα πετρώματα αυτά αναπτύχθηκαν ξερορεντζίνες, ασβεστούχα ανώριμα εδάφη και εδάφη μαμώνια.

Η Δρύμου είναι κτισμένη σε ημιορεινή περιοχή, σε μέσο υψόμετρο 495 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Το τοπίο είναι διαμελισμένο από ρυάκια, όπως το αρκάτζ’ιν της Καμπούρας, το αρκάτζ’ ιν της Λαουρκούς και το αρκάτζ’ιν Μέρικα, που διατηρούν νερό στις κοίτες τους για αρκετούς μήνες. Το χωριό δέχεται μια μέση ετήσια βροχόπτωση γύρω στα 640 χιλιοστόμετρα. Κύριες καλλιέργειες στην περιοχή του είναι τα αμπέλια (ιδίως οινοποιήσιμες ποικιλίες), τα σιτηρά, τα όσπρια, τα νομευτικά φυτά και λίγες αμυγδαλιές. Καλλιεργούνται επίσης λίγες ελιές, χαρουπιές, εσπεριδοειδή και μηλιές.

Το χωριό γνώρισε πληθυσμιακές αυξομειώσεις. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, οι πλήρεις απογραφές πληθυσμού έχουν ως ακολούθως:

Η Δρύμου χαρακτηρίζεται ως αραιοδομημένος οικισμός που αναπτύχθηκε πάνω σε δυο αντικρινές πλαγιές οι οποίες χωρίζονται με μια στενή κοιλάδα που τη διασχίζει το ρυάκι Γεροβάσης. Το χωριό διατηρεί σε μεγάλο βαθμό την παραδοσιακή λαϊκή αρχιτεκτονική του, της οποίας πληθωρικά στοιχεία είναι το μακρυνάρι και το δίχωρο, το ανώι, οι στέγες με βολίτζ΄ια και οι χολέτρες.

Η εκκλησία του χωριού, αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση, δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Στην περιοχή της Δρύμου βρέθηκαν διάφορες αρχαιότητες, κυρίως μερικές επιγραφές αφιερωματικές, σε συλλαβική γραφή. Οι επιγραφές αυτές μαρτυρούν αφιερώματα στον θεό Απόλλωνα Υλάταν, πράγμα που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι εδώ υφίστατο πιθανότατα ιερό του Απόλλωνος, που λατρευόταν μάλιστα ως θεός προστάτης της ξυλείας και, γενικότερα, της χλωρίδας (Υλάτης). Η ύπαρξη ιερού δεν έχει ωστόσο αποδειχθεί ακόμη με την ανασκαφική αρχαιολογική έρευνα.

Η ονομασία του χωριού σχετίζεται με δέντρα και είναι, επίσης, αρχαίας ελληνικής προέλευσης: από την αρχαία ελληνική λέξη δρυμός, που σημαίνει τοποθεσία με κυρίαρχο δέντρο τον δρυν. Στην αρχαία Ελλάδα υφίσταντο τρεις πόλεις με την ονομασία Δρύμος (ο).

Η Δρύμου, αν και μικρό και απομονωμένο σχετικά χωριό πριν από ένα και πλέον αιώνα, ήταν, ωστόσο γνωστή για την παραγωγή μεταξιού και την κατασκευή μεταξωτών υφασμάτων, τα οποία μνημονεύει και ξένος ταξιδιώτης που επισκέφθηκε το χωριό το 1853. Εκτός από τα μεταξωτά, στο χωριό κατασκευάζονταν και ωραία υφαντά.