Δρουσιώτης Πυθαγόρας
Ποίημα: Αντίλογος
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ
Μη με προσμένεις κι ας σκορπά μύρα η πασχαλιά
είναι για μένα κάθε τι μια νέα πηγή δακρύων,
δέν μ’ ανασταίνουν τα ζεστά πού τότε αλλάζαμε φιλιά
κι έχω τη χάρη των παλιών, θλιμμένων ερειπίων.
Μοιάζει η ψυχή μου σαν μια Αργώ πού σ' αφιλόξενο γιαλό
σαπίζει δίχως άρμενα και δίχως παλληκάρια
και που το κύμα τη χτυπά με τον καιρό κακό ή καλό,
χωρίς και της πατρίδας της να δει τ’ αχνάρια.
Εμένα μη με καρτερείς, τώρα πια οι τάφοι μου μιλούν
με των Σειρήνων τις τρανές φωνές τις μαγεμένες
κι ας στάζουν άρωμα οι βραδυές της Άνοιξης κι ας μας καλούν
σ’ ερωτικό ξεφάντωμα, ροδοστεφανωμένες.
Πυθαγόρας Δρουσιώτης