δίστιχον
Δίστιχα
ΔΙΣΤΙΧΑ
Το κλήμαν το κλαέφκουσιν τον γρόνον μιαν ημέραν
τζ'αι 'μέναν με κλαέφκουσιν οι πόνοι νύχταμ μέραν.
Θάλασσα μαυροθάλασσα τζ'αι μαυροκυμματούσα
πολλές μανάες έκαμες τζ'αι μαύρα εφορούσαν.
Πον να πεθάνω σσ'ίστε με τζ'αι φκάρτε την καρκιάμ μου
εμ μέσα τζ'είνη ζωντανή, να μεν θαφτεί μητά μου.
Γράμμαμ μου σσ'ίσε τα βουνά τζ'αι πήαιννε σαν σφαίρα
τζ'αι πήαιννε στην π' αγαπώ τζ'αι πε της «καλημέρα».
Τους τόπους που φιλιούμαστον άμα ξαναπεράσω
χαρκούμαι έππεσεν φιλίν τζ'αι σσ΄ύβκω να το πιάσω.
Καλότυχος που δεν είναι π' αγάπην περτεμένος
τζ'αι βρίσκει τάτιν του φαγιού, τζ'οιμάται νεπαμένος.
Ο άδρωπος ο άρκοντας άμαν 'ννα δει σελίνιν
βάλλει τον δαίμοναν ομπρός, αξόδκιαστον να μείνει.
Κατά τους προφητάες μας πον οι σοφοί του κόσμου
ζωή εν το νεφέσιν του Θεού στο φούρκασμαν τ' αδρώπου.
Ο Χάρος χάρην δεν κάμνει με κλαίει με λυπάται
την εξουσίαν έσ΄ει την, κανέναν τζ'έν φοάται.
Αν έχουν τ' άστρα μέτρημαν τζ'οι μάλλες των βρουλλιών σου
έσ'ει το δειν σου χόρτασην τζ' η γλύκα των φιλιών σου.
Αν πω κακά, κακά είμαι, γιατ' ο Θεός γροικά μου,
περνώ με την υπομονήν τζ' ό, τι μου πρέπει δκιά μου.
Ο νήλιος εμ 'που δκιά τροφήν της γης τζ'αι δυναμώννει
τζ'αι δκιά τζ'αι τζ'είνη των φυτών οπού σ'ει τζ' αι ριζώννει.
ΣΗΜ: Τα πιο πάνω δίστιχα ανήκουν σε διάφορους λαϊκούς ποιητές της Κύπρου και ανθολογήθηκαν χωρίς αξιολόγηση.