Μυθικό πρόσωπο, κόρη του βασιλιά των Τυρίων Mutto (Μεττήνου), αδελφή του Πυγμαλίωνος, σύζυγος του θείου της ιερέα Ακέρβαντος. Πρόκειται για τη θρυλική γυναίκα που, σύμφωνα προς την παράδοση, ίδρυσε την Καρχηδόνα όταν, μετά το θάνατο του πατέρα της, ήρθε σε σύγκρουση με τον αδελφό της και εγκατέλειψε την Τύρο.
Ο Βιργίλιος τοποθετεί τα γεγονότα στην εποχή του Τρωικού πολέμου και συνδέει την Διδώ με τον Τρώα ήρωα Αινεία ο οποίος είχε φθάσει στην Καρχηδόνα φεύγοντας από την Τροία, καθ' οδόν προς την Ιταλία. Η Διδώ ερωτεύτηκε τον Αινεία, κι όταν αυτός την εγκατέλειψε, εκείνη αυτοκτόνησε (τέταρτο άσμα της Αινειάδος). Οι περιπέτειες της Διδούς καθώς και η σχέση της με τον Αινεία, ενέπνευσαν, εκτός από τον Βιργίλιο, και πολλούς άλλους συγγραφείς, ζωγράφους κλπ.
Κατά τον Βιργίλιο, πατέρας της Διδούς ήταν ο Βήλος, βασιλιάς της Σιδώνος, με τη βοήθεια του οποίου ο Τεύκρος κατέλαβε την Κύπρο και θεμελίωσε τη Σαλαμίνα.
Σύμφωνα προς τον Λατίνο ιστορικό Pompeius Trogus, του οποίου το σύγγραμμα από 44 βιβλία σώθηκε ως Επιτομή από τον Ιουστίνο, η Διδώ σχετίστηκε και με την Κύπρο: Όταν η Διδώ εγκατέλειψε κρυφά την Τύρο, ακολουθούμενη από τους πιστούς σ' αυτήν υπηκόους της, αναζητώντας μια νέα πατρίδα, έφθασε αρχικά σ' ένα λιμάνι της Κύπρου που δεν κατονομάζεται, αλλά που μπορεί, από την περιγραφή ενός εθίμου, να ταυτιστεί με την Πάφο. Σύμφωνα προς τη διήγηση, η Διδώ και οι συνοδοί της βρήκαν στο λιμάνι πολλά κορίτσια τα οποία στέλνονταν εκεί από τους γονείς τους για να ασκήσουν την πορνεία, ως προσφορά προς τη θεά Αφροδίτη, πριν από το γάμο τους.
Για το έθιμο της ιερής πορνείας βλέπε λήμμα Αφροδίτη και Ιερή πορνεία
Οι άντρες που συνόδευαν τη Διδώ άρπαξαν από την παραλία πολλά κορίτσια, που τα πήραν μαζί τους, σύμφωνα πάντα προς την Επιτομή του Ιουστίνου. Τα κορίτσια αυτά ήσαν μεταξύ εκείνων που κατοίκησαν την Καρχηδόνα, την πόλη που η Διδώ οικοδόμησε αργότερα, όταν έφυγε από την Κύπρο και κατέληξε στα βόρεια παράλια της Αφρικής. Η μυθολογική αυτή αφήγηση πιθανό να σημαίνει ότι στον αποικισμό που οδήγησε στο κτίσιμο της Καρχηδόνος πήραν μέρος, εκτός από τους Φοίνικες, και Κύπριοι.
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια