Δημοκρατικό Κόμμα ΔΗΚΟ

Το Δημοκρατικό Κόμμα (ΔΗΚΟ) είναι πολιτικό κόμμα της Κύπρου που ιδρύθηκε από τον Σπύρο Κυπριανού το 1976, αρχικά με την ονομασία Δημοκρατική Παράταξη. Μετονομάστηκε σε Δημοκρατικό Κόμμα δυο χρόνια αργότερα. Από το τέλος του 1977, με την ανάληψη της προεδρίας της Δημοκρατίας από τον Σπύρο Κυπριανού, μετά το θάνατο του προέδρου Μακαρίου, το ΔΗΚΟ υπήρξε το κυβερνών κόμμα. Το 2003 ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Τάσσος Παπαδόπουλος, σε συνεργασία με το ΑΚΕΛ και την ΕΔΕΚ, εξελέγη πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Προϊστορία ίδρυσης του κόμματος

Ο Σπύρος Κυπριανού, υπουργός Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας από την εγκαθίδρυση της, παραιτήθηκε το 1972 ύστερα από πιέσεις της ελληνικής στρατιωτικής χούντας. Στο πολιτικό προσκήνιο επανήλθε μετά το πραξικόπημα της χούντας κατά του Μακαρίου και την τουρκική στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο που το ακολούθησε. Μετά την παραίτηση του μέχρι τότε προέδρου της Βουλής Γλαύκου Κληρίδη από τη θέση του εκπροσώπου της ελληνικής κυπριακής πλευράς στις διακοινοτικές συνομιλίες, και επειδή τα μόνα οργανωμένα κόμματα στην Κύπρο παρέμειναν το ΑΚΕΛ και το Σοσιαλιστικό Κόμμα ΕΔΕΚ, ο Μακάριος έβλεπε την ανάγκη ίδρυσης ενός ακόμη κόμματος που να εκφράζει τη Δεξιά. Με την υποστήριξη του Μακαρίου, ο Σπύρος Κυπριανού ίδρυσε την Δημοκρατική Παράταξη το 1976. Παράλληλα, την ίδια εποχή, ο Γλαύκος Κληρίδης ίδρυσε ένα ακόμη δεξιό κόμμα, τον Δημοκρατικό Συναγερμό.

Ίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης

Την απόφαση για ίδρυση νέου πολιτικού κόμματος «που να εκφράζει το κέντρο και τη δημοκρατική δεξιά» ανακοίνωσε ο Σπύρος Κυπριανού στις 12 Μαΐου του 1976 στη Λευκωσία. Αμέσως άρχισαν και οι εργασίες για υπόδειξη και ανάδειξη αντιπροσώπων που θα συμμετείχαν στο ιδρυτικό συνέδριο του νέου κόμματος, το οποίο θα γινόταν στη Λευκωσία στις 11 Ιουλίου του 1976.

Το ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης εξέλεξε ομόφωνα τον Σπύρο Κυπριανού ως αρχηγό του κόμματος. Κατά το συνέδριο εγκρίθηκε το καταστατικό του κόμματος, απεφασίσθη η πραγματοποίηση του πρώτου τακτικού παγκύπριου συνεδρίου και εκλέγηκε προσωρινό κεντρικό συμβούλιο από 125 μέλη. Σε διακήρυξή της η Δημοκρατική Παράταξη ανέφερε ότι τασσόταν στο πλευρό του προέδρου Μακαρίου, με τον οποίο θα συνεργαζόταν έντιμα και ειλικρινά, θα τον ενίσχυε δε στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό στον αγώνα του για τη σωτηρία της Κύπρου, την επιβίωση του λαού της και την εξασφάλιση δίκαιης λύσης στο Κυπριακό πρόβλημα, σύμφωνα προς τις αποφάσεις και τις αρχές του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Η Δημοκρατική Παράταξη (και αργότερα Δημοκρατικό Κόμμα) χαρακτηρίστηκε ως «πολιτικό κόμμα του Κέντρου και της προοδευτικής Δεξιάς που πιστεύει στις αρχές της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής δημοκρατίας που προάγει και εξασφαλίζει καλύτερα την αρμονική κοινωνική συμβίωση και οικονομική δημιουργία» και ως «κόμμα πολυταξικό, που δεν πιστεύει στους ταξικούς αγώνες γιατί οδηγούν στη σύγκρουση και τη διαμάχη».

Η πορεία του κόμματος

Η Δημοκρατική Παράταξη διεκδίκησε τις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 5 Σεπτεμβρίου του 1976, στις οποίες συμμετείχαν και τα υπόλοιπα κόμματα ΑΚΕΛ, ΕΔΕΚ, Δημοκρατικός Συναγερμός. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός συνεργάστηκε στις εκλογές με το ΔΕΚ (Δημοκρατικόν Εθνικόν Κόμμα), μικρό κόμμα που αντιπολιτευόταν τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Η Δημοκρατική Παράταξη συνεργάστηκε στις εκλογές με το ΑΚΕΛ και την ΕΔΕΚ, ενώ μαζί με τα κόμματα αυτά συνεργάστηκε και ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ανεξάρτητος υποψήφιος. Το εκλογικό σύστημα (πλειοψηφικό) που ίσχυσε για τις εκλογές εκείνες, απέκλεισε από τη Βουλή τον Δημοκρατικό Συναγερμό, παρά το ότι είχε εξασφαλίσει παγκύπρια το 27,6% των ψήφων. Η Δημοκρατική Παράταξη εξασφάλισε στη Βουλή 21 έδρες, το ΑΚΕΛ 9, η ΕΔΕΚ 4, ενώ την 35η έδρα κατέλαβε ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Ο αρχηγός της Δημοκρατικής Παράταξης εξελέγη πρόεδρος της Βουλής, τον Σεπτέμβριο του 1976.

Μετά το θάνατο του προέδρου Μακαρίου (Αύγουστος του 1977), ο πρόεδρος της Βουλής, που ήταν και ο αρχηγός της Δημοκρατικής Παράταξης, ανέλαβε σύμφωνα με το Σύνταγμα ως προεδρεύων της Δημοκρατίας, ενώ στο αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας εξελέγη λίγο αργότερα. Την προεδρία της Βουλής ανέλαβε τότε ο Αλέκος Μιχαηλίδης μέχρι τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΚΟ.

Το κόμμα κατήλθε και στις βουλευτικές εκλογές της 24ης Μαΐου του 1981, που διεξήχθησαν για πρώτη φορά με το αναλογικό σύστημα. Στις εκλογές αυτές εξασφάλισε το 19,55% των ψήφων και ανέδειξε 8 βουλευτές. Στο μεταξύ σημειώθηκαν διαφωνίες στους κόλπους του κόμματος και διάφορες αποσκιρτήσεις.

Στις προεδρικές εκλογές του 1983, προκειμένου να υποστηριχθεί η υποψηφιότητα του προέδρου του ΔΗΚΟ Σπύρου Κυπριανού, το κόμμα κατέληξε σε συμφωνία για εκλογική και μετεκλογική συνεργασία με το ΑΚΕΛ, με βάση ένα «ελάχιστο πρόγραμμα συνεργασίας» που συμφωνήθηκε μεταξύ των δυο κομμάτων. Με τη συνεργασία αυτή, ο Σπύρος Κυπριανού κέρδισε τις προεδρικές εκλογές του 1983.

Ωστόσο δυο χρόνια αργότερα, το 1985, ο πρόεδρος Κυπριανού κατάγγειλε το «ελάχιστο πρόγραμμα συνεργασίας» και τερμάτισε τη συνεργασία του κόμματός του με το ΑΚΕΛ. Το ΔΗΚΟ κατήλθε με πλήρεις συνδυασμούς και στις νέες βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 8 Δεκεμβρίου 1985. Κατ' αυτές, το ΔΗΚΟ εξασφάλισε 88.322 ψήφους, δηλαδή 27,6% και κέρδισε 16 βουλευτικές έδρες (από σύνολο 56). Γενικότερα, αναδείχθηκε δεύτερο σε δύναμη κόμμα, μετά τον Δημοκρατικό Συναγερμό (33,5%) νικώντας το ΑΚΕΛ (27, 4%) και την ΕΔΕΚ (11,07%).

Ωστόσο στις προεδρικές εκλογές της 14 Φεβρουαρίου 1988 (α' γύρος) ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ και πρόεδρος της Δημοκρατίας ηττήθηκε. Πρόεδρος εξελέγη κατά τον β' γύρο των εκλογών (21 Φεβρουαρίου 1988) ο Γεώργιος Βασιλείου, το δε ΔΗΚΟ έχασε την εξουσία μετά από μια 10ετία.

Στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 19 Μαΐου 1991 σημειώθηκε σημαντική πτώση στο ποσοστό του ΔΗΚΟ, σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές του 1985. Συγκεκριμένα το ποσοστό του μειώθηκε από 27,6% σε 19,5% και οι βουλευτικές του έδρες από 16 σε 11. Στις εκλογές του 1991 το ΔΗΚΟ ήταν τρίτο κόμμα μετά τον Δημοκρατικό Συναγερμό (ποσοστό 35,8%, 20 έδρες — την μία την πήρε το κόμμα των Φιλελευθέρων) και το ΑΚΕΛ (ποσοστό 30,6% και 18 έδρες). Στις εκλογές του 1991 υπήρξαν οι εξής αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό όσον αφορά το ΔΗΚΟ: Η Ένωση Κέντρου, υπό τον Τάσσο Παπαδόπουλο, ενσωματώθηκε (από το 1989) στο ΔΗΚΟ, ενώ η Νέα Δημοκρατική Παράταξη (ΝΕΔΗΠΑ), υπό τον Αλέκο Μιχαηλίδη, η οποία στις βουλευτικές εκλογές του 1985 είχε συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο του ΔΗΚΟ, προσχώρησε στον Δημοκρατικό Συναγερμό (1988).

Κατά τις προεδρικές εκλογές που έγιναν τον Φεβρουάριο του 1993, στον πρώτο γύρο (7 Φεβρουαρίου) το ΔΗΚΟ, μαζί με την ΕΔΕΚ (ως Μέτωπο Αγωνιστικών Δυνάμεων), υποστήριξε τον υποψήφιο Πασχάλη Πασχαλίδη, ο οποίος κατετάγη τρίτος μεταξύ των υποψηφίων (ποσοστό 18,64%, έναντι 44,15% του πρώτου Γιώργου Βασιλείου και 36,74% του δευτέρου Γλαύκου Κληρίδη). Στον δεύτερο γύρο των εκλογών (14 Φεβρουαρίου) το ΔΗΚΟ υποστήριξε τον Γλαύκο Κληρίδη, ο οποίος αναδείχθηκε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας με ποσοστό 50,31% έναντι 49,69% του ανθυποψηφίου του Γιώργου Βασιλείου. Έτσι, το ΔΗΚΟ συμμετείχε με υπουργούς του στην κυβέρνηση Κληρίδη.

Κατά τις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου του 1998 επανεξελέγη στην προεδρία της Δημοκρατίας ο Γλαύκος Κληρίδης.

Σημαντικός σταθμός στην ιστορία του ΔΗ.ΚΟ. ήταν το Καταστατικό Συνέδριο του κόμματος, που πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία στις 16 Απριλίου 2000. Στο συνέδριο, ο ιδρυτής του ΔΗ.ΚΟ., Σπύρος Κυπριανού, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ηγεσία του κόμματος (η αλλαγή σκυτάλης έγινε στις 7Οκτωβρίου 2000) και πρόεδρος του ΔΗ.ΚΟ. εξελέγη χωρίς ανθυποψήφιο ο Τάσσος Παπαδόπουλος.

Προς διεκδίκηση της προεδρίας στις επόμενες εκλογές, το ΔΗΚΟ συνήψε συμμαχία με τα κόμματα ΑΚΕΛ και ΕΔΕΚ, γνωστή ως τριμερής. Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Τάσσος Παπαδόπουλος διεκδίκησε την προεδρία ως υποψήφιος της τριμερούς στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 2003 και εξελέγη με ποσοστό 51,51%, έναντι 38,8% που εξασφάλισε ο Γλαύκος Κληρίδης και 6,62% που πήρε ο επίσης υποψήφιος Αλέκος Μαρκίδης. Μικρότερα ποσοστά πήραν άλλοι υποψήφιοι. Έτσι το ΔΗΚΟ μετείχε με δικούς του υπουργούς στην κυβέρνηση της 5ετίας 2003 – 2008, όπως μετείχαν και τα άλλα δύο συνεργαζόμενα κόμματα. Οι εκλογές αυτές υπήρξαν σημαντικές αφού επίκειτο η υποβολή του Σχεδίου Ανάν για λύση του Κυπριακού, ενός σχεδίου που το ΔΗΚΟ απέρριπτε.

Το 2006 ο πρόεδρος Παπαδόπουλος απεχώρησε από την προεδρία του ΔΗΚΟ, χωρίς πάντως να διακόψει τους στενούς του δεσμούς με το κόμμα. Την προεδρία του κόμματος διεκδίκησαν δύο των στελεχών του, ο έως τότε αναπληρωτής πρόεδρος Νίκος Κλεάνθους και ο Μάριος Καρογιάν. Ο δεύτερος εξελέγη στις εσωκομματικές εκλογές ως νέος πρόεδρος του ΔΗΚΟ νωρίς το 2007. Στις 6 Μαρτίου 2008 ο Μάριος Καρογιάν εξελέγη πρόεδρος της Βουλής. Το Μάριο Κάρογιαν διαδέκτηκε στην προεδρία του Κόμματος ο Νικόλας Παπαδόπουλος.

Κατά τις βουλευτικές εκλογές του 1996, του 2001 και του 2006, το ΔΗΚΟ παρέμεινε σταθερά το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα της Κύπρου. Στις βουλευτικές (Μάϊος, 2006) εξασφάλισε το 17,92% των ψήφων και 11 έδρες στη Βουλή. Στις πρώτες εκλογές που έγιναν στην Κύπρο για ανάδειξη των 6 βουλευτών της Κύπρου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το ΔΗΚΟ εξέλεξε ένα ευρωβουλευτή. Στις Βουλευτικές του 2011 το ΔΗΚΟ πήρε ποσοστό 14.76% και εξέλεξε 10 Βουλευτές. Στις Βουλευτικές του 2016 το ΔΗΚΟ πήρε 14.49% και στις βουλευτικές του 2021 είχε σοβαρές απώλειες πέφτοντας στο 11.29% παραμένοντας ωστόσο ως τρίτο κόμμα στη Βουλή με 9 Βουλευτές.

Το Δημοκρατικό Κόμμα υποστήριξε στις προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου 2008 τον Τάσσο Παπαδόπουλο, μαζί με την ΕΔΕΚ, το Ευρωπαϊκό Κόμμα και τους Οικολόγους. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο των εκλογών, αφού πήρε την τρίτη θέση (την πρώτη πήρε ο ευρωβουλευτής του ΔΗΣΥ Ιωάννης Κασουλίδης και τη δεύτερη ο Δημήτρης Χριστόφιας, γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ). Στον δεύτερο γύρο των εκλογών, το ΔΗΚΟ υποστήριξε τον Δ. Χριστόφια, ο οποίος εξελέγη τελικά πρόεδρος της Δημοκρατίας. Στην κυβέρνηση Χριστόφια το ΔΗΚΟ συμμετέχει με τρεις υπουργούς.

(Για πλήρη κατάλογο των βουλευτών του ΔΗΚΟ δες στο λήμμα βουλευτές. Δες επίσης στο λήμμα εκλογές, κεφάλαιο «βουλευτικές εκλογές».)

Διαφωνίες

Το 2013 προέκυψαν διαφωνίες στο ΔΗΚΟ με αφορμή τη στήριξη του Νίκου Αναστασιάδη στην προέδρία που αποφάσισαν τα όργανα του κόμματος με επικεφαλής το Μάριο Κάρογιαν. Ο αντιπρόεδρος Νικόλας Παπαδόπουλος ήρθε σε διαφωνία με το ΔΗΚΟ, μαλιστα υπέβαλε την παραίτηση του.

Την 1η Δεκεμβρίου 2013 ο Νικόλας Παπαδόπουλος εκλέγηκε πρόεδρος του ΔΗΚΟ νικώντας τον Μάριο Κάρογιαν με οριακή πλειοψηφία.

Διαγραφές

Προέκυψε στη συνέχεια ολοκληρωτική ρήξη στελεχών της ηγεσίας του ΔΗΚΟ. Σε ανακοίνωση του το ΔΗΚΟ στις 5 Φεβρουαρίου 2018 προχώρησε στο πρώτο κύμμα αποβολών. Ανέφερε ότι αφού το Πειθαρχικό Συμβούλιο εξέτασε τα γεγονότα και την υπεράσπιση όσων καταγγελλομένων εκπροσωπήθηκαν αυτοπροσώπως ή μέσω δικηγόρου, εξέδωσε απόφαση με βάση την οποία, αποβάλλονται οι Μάριος Καρογιάν, Αντιγόνη Παπαδοπούλου, Γιάννος Λακκοτρύπης, Χρίστος Φλουρέντζος, Μιχάλης Γιακουμής, Μάριος Πρωτοπαπάς, Τάκης Γαβριηλίδης, Γιάννος Τσάππας, Τάσος Κιτέος, Αντρέας Χαμπάκης, Αντώνης Αντωνίου (Σάββα) και Τάκης Αττιπάς. Ακολούθησαν και άλλες αποβολές. Τα στελέχη αυτά στη συνέχεια δημιούργησαν τη ΔΗΠΑ.

Το 2018 ο Νίκολας Παπαδόπουλος διεκδίκησε την προεδρία της Δημοκρατίας υποστηριζόμενος από το ΔΗΚΟ την ΕΔΕΚ την Αλληλεγγύη και το Κίνημα των Οικολόγων. Με ποσοστό 25.74% δεν κατάφερε να περάσει στο δεύτερο γύρο. Πέρασαν οι κύριοι Αναστασιάδης και Μαλάς.

Συνέδριο 2023

Στις 9 Ιουλίου 2023 ο Νικόλας Παπαδόπουλος επανεξελέγη πρόεδρος του Κόμματος χωρίς ανθυποψήφιο. Αναπληρώτρια Πρόεδρος του ΔΗΚΟ, επανεξελέγη η κ. Χριστιάνα Ερωτοκρίτου. Στη θέση των 3 αντιπρόεδρων οι Χρύσανθος Σαββίδης, Μιχάλης Δαμιανού και Νεόφυτος Χαραλαμπίδης. Νέος Γενικός Γραμματέας ο Γιώργος Σολωμού και Γενικός Οργανωτικός Γραμματέας, Φύτος Κωνσταντίνου ο οποίος επανεκλέγηκε χωρίς ανθυποψήφιο. Σε ότι αφορά την προσέλευση, το ποσοστό παγκυπρίως ανήλθε στο 35,3% το οποίο αντιστοιχεί σε 7,395 μέλη από το σύνολο των 20.977 εγγεγραμμένων στο Κεντρικό Μητρώο Μελών του κόμματος.

Το πολιτικό του πρόγραμμα

Βασικοί σκοποί του ΔΗΚΟ, σύμφωνα προς το καταστατικό του, είναι η συμβολή στον αγώνα για τη σωτηρία της Κύπρου και η προώθηση θεσμών, προγραμμάτων και διαδικασιών που εξασφαλίζουν την πρόοδο στον πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό τομέα, μέσα σε μια κυρίαρχη και ανεξάρτητη πολιτεία. Ειδικότερα για το εθνικό θέμα, το ΔΗΚΟ θεωρεί το Κυπριακό (όπως εξελίχθηκε μετά την στρατιωτική εισβολή της Τουρκίας το 1974) ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής που πρέπει να επιλυθεί με βάση τα ψηφίσματα και τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Απορρίπτει κάθε διχοτομική λύση ή λύση που να νομιμοποιεί τα τετελεσμένα γεγονότα της τουρκικής εισβολής. Δέχεται τη λύση της διπεριφερειακής ομοσπονδίας αλλά όχι λύση συνομοσπονδίας και πιστεύει στη στενή συνεργασία με την Ελλάδα, που τη θεωρεί αναγκαία και απαραίτητη στον αγώνα για εθνική επιβίωση του κυπριακού ελληνισμού.

Κομματική οργάνωση

Το παγκύπριο συνέδριο του κόμματος είναι εκείνο που καθορίζει το πολιτικό πρόγραμμα και χαράσσει την πολιτική του κόμματος, εκλέγει τον πρόεδρο και τον γενικό γραμματέα, μπορεί να τροποποιεί το καταστατικό κ.ά. Συνέρχεται κάθε 3 χρόνια αλλά και έκτακτα με απόφαση του προέδρου του κόμματος ή της κεντρικής επιτροπής ή με αίτηση των 3/5 των αντιπροσώπων των τοπικών επιτροπών ή των 2/5 του συνόλου των αντιπροσώπων.

Οι παγκύπριες και επαρχιακές διασκέψεις συγκαλούνται μεταξύ των παγκυπρίων συνεδρίων του κόμματος, ύστερα από απόφαση της κεντρικής επιτροπής. Η κεντρική επιτροπή αποτελείται από τους αξιωματούχους του κόμματος, τους εκπροσώπους των επαρχιακών οργάνων που εκλέγονται από επαρχιακά συνέδρια, τους βουλευτές του κόμματος, τη γενική γραμματεία της ΝΕΔΗΚ (οργάνωση νεολαίας του κόμματος) και άλλους εκπροσώπους. Η κεντρική επιτροπή συνέρχεται κάθε 3 μήνες αλλά και έκτακτα.

Η εκτελεστική επιτροπή, της οποίας προεδρεύει ο πρόεδρος του κόμματος, χαράσσει τις γενικές κατευθυντήριες γραμμές της πολιτικής και τακτικής του κόμματος, καθορίζει την ημερήσια διάταξη των παγκυπρίων συνεδρίων, εκλέγει τον βοηθό γενικό γραμματέα, τους προέδρους των οργανώσεων του κόμματος (που επικυρώνονται από τα αντίστοιχα παγκύπρια συνέδρια των οργανώσεων), τον γενικό οργανωτικό γραμματέα κλπ.

Η πολιτική επιτροπή του κόμματος αποτελείται από το εκτελεστικό γραφείο, τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας, τους προέδρους των επαρχιακών επιτροπών και τον πρόεδρο της ομάδας μελετών. Συνέρχεται κάθε μήνα ή και έκτακτα και συντονίζει τη δράση και τις δραστηριότητες του κόμματος παγκύπρια, ελέγχει την υλοποίηση των προγραμμάτων του κόμματος κλπ. Το εκτελεστικό γραφείο αποτελείται από τον πρόεδρο του κόμματος, τον γενικό και τον βοηθό γενικό γραμματέα, τον κοινοβουλευτικό και τον αναπληρωτή κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, τον εκπρόσωπο των επαρχιακών επιτροπών, τους προέδρους της ΝΕΔΗΚ και της ΓΟΔΗΚ (γυναικεία οργάνωση του κόμματος), τον πρόεδρο της οικονομικής επιτροπής και τον γενικό οργανωτικό γραμματέα. Συνέρχεται κάθε εβδομάδα ή και έκτακτα και έχει πολλές αρμοδιότητες. Μεταξύ άλλων, παίρνει τις αποφάσεις για την κομματική γραμμή μέσα στα πλαίσια των αρχών του κόμμα ος και των αποφάσεων των συνεδρίων.

Η οικονομική επιτροπή του κόμματος (15μελής), η ομάδα μελετών, η επιτροπή δημοσίων σχέσεων και το πειθαρχικό συμβούλιο αποτελούν επίσης όργανα του κόμματος. Επαρχιακά όργανα του ΔΗΚΟ είναι το επαρχιακό συνέδριο, που εκλέγει τους αξιωματούχους κάθε επαρχίας, και οι επαρχιακές επιτροπές που είναι 6 και εκλέγονται κάθε τρία χρόνια. Υπάρχουν, τέλος, οι τοπικές οργανώσεις του κόμματος.

Σύμφωνα προς το καταστατικό, όλα τα όργανα του κόμματος, σε οποιοδήποτε επίπεδο, είναι αιρετά.

Οργανώσεις του ΔΗΚΟ με δική τους διοίκηση και δικά τους όργανα είναι: