Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Διαπρεπής πολίτης της Λάρνακας, θύμα της τουρκικής θηριωδίας και των σφαγών του Ιουλίου του 1821. Ο Πιεράκης Δημητρίου, μέλος της οικογένειας Πιερίδη, αποκεφαλίστηκε, μαζί με πολλούς άλλους, στις 10 Ιουλίου του 1821.

Η Κύπρος κατά τη διάρκεια της Οθωμανικής κατοχής και συγκεκριμένα το 19ο αιώνα συμπορεύτηκε με τον υπόλοιπο υπούδουλο Ελληνισμό και συνέδραμε στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Οι ρίζες του Πιεράκη Δημητρίου φτάνουν από τη Ζάκυνθο. Συγκεκριμένα, ο Δημήτριος Κορέλλας, έμπορος από τη Ζάκυνθο, εγκαταστάθηκε στην πόλη της Λάρνακας κατόπιν διατάγματος του Δόγη της Βενετίας. Ο γιος του, Πέτρος, υπηρέτησε ως δραγομάνος του Βενετικού Προξενείου στην Κύπρο και απέκτησε έναν γιο, τον Ιωάννη, πατέρα του Πιεράκη Δημητρίου.

Δεν μας είναι γνωστό πότε, ακριβώς, γεννήθηκε ο Πιεράκης Δημητρίου, αλλά ξέρουμε ότι νυμφεύθηκε τη Μαριού Καρύδη, κόρη κάποιου μεγαλεμπόρου από την Κεφαλλονιά που δραστηριοποιείτο στη Λάρνακα κατά τον 18^ο αιώνα. Απέκτησε τέσσερα παιδιά· τον Δημήτριο, την Αννέτα, τον Παύλο και τον Ιωάννη.

Εργάστηκε ως έμπορος και κτηματίας. Επίσης, εργάστηκε στο Προξενείο της Βενετίας στην Κύπρο κατέχοντας έτσι υψηλή κοινωνική θέση ανάμεσα στον υπόδουλο κυπριακό λαό. Ο Πιεράκης Δημητρίου διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, ενώ ο Αρχιμανδρίτης Κυπριανός στη Χρονολογική του Ιστορία αναφέρει τον Πιεράκη Δημητρίου στον κατάλογο των «συνδραμούντων φιλοπατρίων Νήσου Κύπρου».

Ο Πιεράκης Δημητρίου αποκεφαλίστηκε στις 10 Ιουλίου 1821 μαζί με άλλους αρχιερείς και προκρίτους από όλη την Κύπρο και συγκαταλέχθηκε, έτσι, στη μεγάλη λίστα των ηρώων του έπους του 1821.

Από τη θυσία αυτή προέρχεται το οικόσημο της οικογένειας Πιερίδη. Η συκομορέα, ήταν το δένδρο πάνω στο οποίο απαγχονίστηκε ο Πιεράκης Κορέλλα. Η παράδοση λέει πως η λέξη του οικοσήμου, ΕΜΜΕΝΕΙΝ, ειπώθηκε από τον μελλοθάνατο ευγενή, λίγο πριν από τον απαγχονισμό του. Τέλος, οι εννιά μούσες που βρίσκονται πάνω στο οικόσημο, συμβολίζουν τη συνεχή και διαχρονική προσφορά της οικογένειας Πιερίδη στην κοινωνία και την τέχνη.

Πηγή:

• Αριστείδης Λ. Κουδουνάρης, Μερικαί Παλαιαί Οικογένειαι της Κύπρου, σσ.87-107, Λευκωσία 1972.