Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Σημαντική πολιτική προσωπικότητα της εποχής του Ιακώβου Β' Νόθου, βασιλιά της Κύπρου, και της μεταπολίτευσης που ακολούθησε τον θάνατό του 6 Ιουλίου 1473. Λόγω της υψηλής του θέσεως στο στρατό και στην κρατική μηχανή, ο Πέτρος Δάβιλας (ως ένας από τους επιτρόπους που ο Ιάκωβος είχε ορίσει με την διαθήκη του λίγο προτού πεθάνει) ανέλαβε πρωτοβουλία για ομαλή διαδοχή, οργανώνοντας και παρέλαση στη Λευκωσία, στην οποία προσφωνώντας τα πλήθη υπέδειξε ότι η ασφάλεια της Κύπρου εξαρτάται από την ισχύ της Βενετίας, γι’ αυτό ο λαός έπρεπε να είναι πιστός στην «κόρη της Βενετίας» χήρα του Ιακώβου βασίλισσα Αικατερίνη Κορνάρο.

Κατά την πάλη των κομμάτων που σχηματίστηκαν σε λίγο κάτω από διάφορες επιρροές (των οπαδών της αδελφής του Ιακώβου Β' Καρλόττας, των Καταλανών και Σικελών που ευνοούσαν το σχέδιο του Φερδινάνδου της Νεαπόλεως για κυριαρχία στην Κύπρο, και των οπαδών της Αικατερίνης Κορνάρο), ο Πέτρος Δάβιλας έπαιξε διφορούμενο παιχνίδι, που προσπάθησε αργότερα με απολογητικό κείμενό του (1479) να το παρουσιάσει φιλοβενετικό, χωρίς να γίνεται πάντοτε πειστικός. Από συνδυασμό αυτού και άλλων πηγών καταλήγουμε στο πόρισμα ότι μάλλον καιροφυλακτούσε να συνενωθεί με τον νικητή, συχνά όμως τασσόμενος με την φιλοβενετική μερίδα. Ο γενικός προβλεπτής Βίκτωρ Σοράντζο τον θεωρούσε καλό άνθρωπο, που όμως υποτάσσεται στα προσωπικά του συμφέροντα και γι’ αυτό υποστήριζε τους υπόλοιπους «κυβερνήτες», ιδιαίτερα τους αρχηγούς του Καταλανικού κόμματος, αν και διαφωνούσε με την υφαρπαγή των εξουσιών της χήρας βασίλισσας από αυτούς. Πάντως κι άλλες πηγές (Γ. Βουστρώνιος, σ. 486) βεβαιώνουν ότι στις 12 Οκτωβρίου 1473 στην Αμμόχωστο, όταν ο Πέτρος Δάβιλας ανακηρύχθηκε ιππότης, κατέστειλε εξέγερση αγροτών κατά των Βενετών ναυτών των εκεί βενετικών γαλερών, που επίσης αντιμετώπιζαν επίθεση ανδρών του Λουδοβίκου Αλμπερίκου, ενός από τα στελέχη του Καταλανικού κόμματος. Κατ’ άλλες πηγές ο Πέτρος Δάβιλας αγωνίστηκε να σώσει τους Βενετούς - θύματα των Καταλανών που σφαγιάστηκαν τον Νοέμβριο του 1473 (Ανδρέας Κορνάρος, θείος και σύμβουλος της βασίλισσας κ.ά.), αλλά ο στρατός του είχε υποστεί πλύση εγκεφάλου από τους Καταλανούς και δεν τον υπάκουσε.

Στις αρχές Δεκεμβρίου του 1473 ο Πέτρος Δάβιλας, τώρα αρχηγός του ιππικού, βρίσκεται σ’ επαφή με τον πιο πιστό στη βασίλισσα βαρόνο, τον κόμη ντε Ρουσιά και προσπαθεί να μεταφέρει την Αικατερίνη Κορνάρο από την Αμμόχωστο στη Λευκωσία, κατά μερικές πηγές για να απαλλάξει την Αμμόχωστο από κάθε βενετική παρουσία κι έτσι να την αφήσει στο έλεος των συνωμοτών του Καταλανικού - Ναπολιτανικού κόμματος. Συνεργάζεται πάντως με τον Καταλανό Ζαπλάνα και μαζί βεβαιώνουν το γενικό προβλεπτή Σοράντζο για μέτρα ασφαλείας της βασίλισσας. Επειδή πιστεύει ότι και ο ίδιος κινδυνεύει, ετοιμάζει τώρα επίθεση κατά των «επαναστατών» στο παλάτι σε συνεννόηση με τον Σοράντζο. Αυτό κι η αποβίβαση 700 ανδρών από τον τελευταίο στην Αμμόχωστο, περισφίγγει τον κλοιό γύρω από τους Καταλανούς, που σχεδίαζαν την φυγή τους από το νησί. Ήδη η βασίλισσα στέλλει τον Πέτρο Δάβιλα και τον κόμη της Τριπόλεως Ιωάννη Ταφούρ στη Λευκωσία, όπου σπεύδουν μερικοί κορυφαίοι συνωμότες, και όπου οι δυο απεσταλμένοι γίνονται δεκτοί αφού ορκίστηκαν πίστη στην βασίλισσα, που ο λαός της πρωτεύουσας την θέλει ανάμεσά του. Μετά απ’ αυτό οι δυο απεσταλμένοι επιστρέφουν στην Αμμόχωστο, όπου στο μεταξύ οι Καταλανοί ηγέτες οργανώνουν τη διαφυγή τους με αμύθητα πλούτη. Όλα αυτά δημιούργησαν αμφιβολίες στη βενετική Σύγκλητο για τη νομιμοφροσύνη του Πέτρου Δάβιλα. Παρά τις εκθέσεις που έφθασαν από την Κύπρο στη Βενετία και που θεωρούσαν τον Δάβιλα πιθανώς πιστό στη βασίλισσα και παρά τις φιλοβενετικές ενέργειές του στις αρχές του 1474, υπό την ιδιότητά του ως κοντοστάβλη του βασιλείου, το Συμβούλιο των Δέκα στη Βενετία  στις 30 Μαρτίου 1474) τον θεωρεί φιλόδοξο, επικίνδυνο και έτοιμο να καταλάβει το βασίλειο και ζητεί την τιμητική μεταφορά του στη Βενετία. Στα τέλη του 1479 ο Πέτρος Δάβιλας ζητά άδεια από το Συμβούλιο των Δέκα να του επιτραπεί να μεταβεί από τη Βενετία στην πατρίδα του Ισπανία. Η αίτησή του απερρίφθη. Δεν είναι γνωστό αν μπόρεσε ποτέ ο Πέτρος Δάβιλας να πάει στην Ισπανία. Πάντως στην Κύπρο δεν του επετράπη να επιστρέψει και οι πιο πολλοί συγγενείς και απόγονοί του ζούσαν στη Βενετία, εκτός του Αντωνίου Δάβιλα, εγγονού του.