Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Μυθικά πλάσματα της θάλασσας της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, κόρες της Κητούς και του Φόρκυος. Είχαν μορφή γυναίκας από τη μέση και επάνω (με κορμό, χέρια και κεφάλι) και με τη μορφή ψαριού από τη μέση και κάτω (με λέπια και ουρά). Οι γοργόνες εκπροσωπούνται σε μεγάλο βαθμό στη μυθολογία, στη λογοτεχνία και στη λαογραφία γνωστών πολιτισμών.

Στην Ελληνική λαογραφία η γοργόνα είναι θαλάσσιος δαίμονας που αρπάζει από τα πλοία τους ναύτες και μετά τα βυθίζει, υπεύθυνη για τους ανεμοστρόβιλους στη θάλασσα. Ήταν αδελφή του Μέγα-Αλέξανδρου που ήπιε το αθάνατο νερό και εμφανίζεται σε ανθρώπους μεσάνυχτα Σαββάτου. Σύμφωνα με την ελληνική λαογραφική, οι γοργόνες ζουν στην Μαύρη Θάλασσα (Εύξεινος Πόντος) και συχνά κατεβαίνουν στο Αιγαίο. Όταν συναντήσει στον δρόμο της κάποιο πλοιο το πιάνει από την πλώρη και ρωτάει : "Ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος;" , αν οι ναύτες απαντήσουν ότι ζει τους αφήνει να φύγουν τραγουδώντας με την λύρα της. Αν οι ναύτες όμως απαντήσουν ότι ο Βασιλιάς Αλέξανδρος πέθανε και δεν ζει πια, πετάει το καράβι ψηλά και πέφτοντας στο νερό βυθίζεται παίρνοντας μαζί του και τους ναύτες. Έπειτα η γοργόνα το μετανιώνει για τις ζωές των ναυτών που αφαίρεσε, κλαίει και μοιρολογεί, από τα κλάματα σηκώνεται τρικυμία και θύελλα μεγάλη που αφανίζει τα πάντα στο πέρασμά της.

Για τις γοργόνες μιλούν, μεταξύ άλλων, και τα «Κύπρια Έπη» που αποδίδονται στον Κύπριο ποιητή Στασίνο. Σύμφωνα προς απόσπασμα των «Κυπρίων Επών» που διέσωσε ο Ηρωδιανός, οι Γοργόνες κατοικούσαν στη Σαρπηδόνα, ένα βραχώδες νησί του ωκεανού.