Ένας από την ομάδα των Βενετών της ανωτέρας τάξεως στην Κύπρο, που στα 1426 (11 Ιουλίου), βλέποντας τους Μαμελούκους, αν και νικητές μπρος στα τείχη της Λευκωσίας, να διατάζουν να μπουν στην πόλη, ἃψα[ν] λαμπάδες καί ἐπροσδέκτησάν τους, καί ἒδωκάν τους καρδίαν [θάρρος] καί ἐμπῆκαν εἰς τήν θαυμαστήν Λευκωσίαν. Την ενέργεια τους αυτή οι Κύπριοι — σίρ Γιουσέφ Ἀουτάτ, καί ὁ ἀδελφός του ὁ σίρ Πέχνας, καί ὁ σίρ Ραμπούτ Ἀουτάτ, καί ὁ σίρ Χίμης καί οὗλα τ' ἀδελφία, καί ὁ σίρ Πατή Γουνέμε - την στήριξαν στην αραβομάθειά τους, όπως μαρτυρεί το ένα από τα χειρόγραφα του Χρονικού του Μαχαιρά (ἐξεῦραν τήν γλῶσσαν), και προφανώς, όπως δείχνουν τα ονόματά τους, τουλάχιστον όλοι, πλην του Πατή Γουνέμε, ήταν αραβικής καταγωγής. Σ' αυτούς προστέθηκε ο μισέρ Τζουάν φλάτρος καί ὁ Μανόλης Ἀσκᾶς, ὁ δέ σίρ Πατή Γουνέμε έγραψε γράμμα στον Στασῆν τοῦ Γούλου και τον έπεισε να έλθει στη Λευκωσία νά δείξει τά 'σσοδία τῆς ῥηγάδας. Δεν αποκλείεται και του Πατή Γουνέμε η αραβομάθεια να οφειλόταν σε συγγένεια με αραβικής καταγωγής Κυπρίους, όπως οι πιο πάνω.