Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Η γλυπτική, με την ευρύτερη έννοιά της, αποτελεί αναμφίβολα ένα από τους πιο σημαντικούς τομείς της     αρχαίας τέχνης και είναι άρρηκτα συνυφασμένη και αλληλένδετη με την πλαστική, την ελεφαντουργία,   τη σφραγιδογλυφία, τη χρυσοχοΐα και την όλη μεταλλουργική τέχνη γενικότερα. Το λήμμα αυτό περιλαμβάνει μόνο τα λίθινα, πήλινα, μαρμάρινα και χάλκινα έργα της γλυπτικής τέχνης. Για την επέκταση της γλυπτικής στα έργα της ελεφαντουργίας, της σφραγιδογλυφίας, της χρυσοχοΐας και της υπόλοιπης μεταλλοτεχνίας βλέπε λήμμα μικροτεχνία .     

Στην Κύπρο, σε αντίθεση με την αγγειοπλαστική, που μεγαλούργησε από τη Νεολιθική εποχή μέχρι τα τέλη των Ρωμαϊκών χρόνων, η αρχαία γλυπτική τέχνη περιορίστηκε σε έργα λιγότερα σε αριθμό και χαμηλότερου ποιοτικού επιπέδου, που υστερούν αισθητά στο σύνολό τους σε σύγκριση με τα περίτεχνα αρχαία ελληνικά γλυπτικά κομψοτεχνήματα και τα μνημειακά έργα των χωρών της Εγγύς Ανατολής και της Αιγύπτου. Τούτο οφείλεται ολότελα στην έλλειψη του καταλλήλου μαρμάρου, του ελεφαντόδοντου και των σκληρών ειδικών λίθων, που αποτελούν τη βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη της μνημειακής γλυπτικής. Ωστόσο αρκετά προϊστορικά μικρογλυπτικά δείγματα λίθινων και πήλινων ειδωλίων και μερικά χάλκινα και ασβεστολιθικά αγάλματα των ιστορικών χρόνων φανερώνουν ότι ο Κύπριος γλύπτης συναγωνιζόταν σε μαεστρία και καλλιτεχνική επιδεξιότητα τους αντίστοιχους τεχνίτες των γειτονικών χωρών.

 Δ. ΧΡΗΣΤΟΥ