Ανδρούτζης Αλοΐσιος
Κύπριος λόγιος του 18ου αιώνα που έδρασε στην Ιταλία ως Ρωμαιοκαθολικός, εχθρός της Ορθοδοξίας. Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο το 1683 και πέθανε στην Ιταλία μετά το 1757. Ήταν γιος κάποιου Γεωργίου και κάποιας Βενιέρας. Σπούδασε γραμματική, ανθρωπιστικά γράμματα, ρητορική και φιλοσοφία στο Ελληνικό Κολλέγιο του Αγίου Αθανασίου της Ρώμης από το 1697 μέχρι τις 27 Οκτωβρίου 1704, οπότε έφυγε ως φυματικός. Το πρώτο έργο του δημοσιεύθηκε το 1705 κι ήταν μια ελληνική μετάφραση Ομιλίας του πάπα Κλήμεντος ΙΑ'. Στα 1710 ήταν ήδη καθηγητής των ελληνικών στο πανεπιστήμιο της Μπολώνιας αφού προηγουμένως είχε, όπως φαίνεται, υπηρετήσει ως «δημόσιος διδάσκαλος» (professor publicus) στη Βενετία. Μετά υπηρεσία 20 χρόνων στη Μπολώνια, επέστρεψε στη Ρώμη κι έγινε ηγούμενος του μοναστηριού της Σάντα Μαρία. Στην Ιταλία είχε πάρει μαζί του από την Κύπρο τον τίτλο «κόμης του Αγίου Ανδρέα», κατάλοιπο της λατινικής-κυπριακής καταγωγής του.
Ο Ανδρούτζης έγραψε πολλά θεολογικά απολογητικά έργα υπέρ της Καθολικής Εκκλησίας και κατά της Ορθοδοξίας και ιδιαίτερα κατά του πατριάρχη Ιεροσολύμων Δοσιθέου Νοταρά. Είναι γνωστά 10 έργα του, ενώ ο Κ. Σάθας του αποδίδει κι άλλα 2.
Φαίνεται ότι είναι το ίδιο πρόσωπο που στα 1749 ενήγαγαν στη Βενετία οι Κύπριοι Γεώργιος και Ιωάννης Βραχίμης για κάποια διαφορά τους, κι αυτό δείχνει ότι παρά την προσκόλλησή του στον Καθολικισμό, ο Ανδρούτζης διατηρούσε σχέσεις και με την ελληνική κοινότητα της Βενετίας, της οποίας ήταν πολίτης. Μέλη της οικογένειάς του, ως συγγενείς και του Τζώρτζη Βραχίμη (προγόνου των αντιδίκων του Αλοϊσίου), πήγαν στη Βενετία το 1690 από την Κύπρο κι απέσυραν από την κρατική τράπεζα της πόλης τα 2/3 από ένα μεγάλο κληροδότημα που είχε καταθέσει εκεί στα 1667 ένας παλαιότερος Ανδρούτζης. Το υπόλοιπο 1/3 παρέμεινε για ετήσια χορηγήματα από τόκους σε μοναστήρια της Κύπρου (Κύκκος, Αγία Νάπα και Άγιος Ιωάννης Πίπης στη Λευκωσία). Όλα αυτά μαρτυρούν την ελληνική κυπριακή - λατινική καθολική καταγωγή του Αλοΐσιου Ανδρούτζη όπως και των Βραχίμηδων και των Πίπηδων, συνιδρυτών και /ή συνδωρητών του Αγίου Ιωάννη Πίπη.