Ανδρέας André Β΄
Λατίνος αρχιεπίσκοπος Κύπρου, γνωστός και ως Ανδρέας ντε Πέτρα (André de Petra). Καταγόταν από περιοχή κοντά στο Δυρράχιον. Ήταν Έλληνας εξωμότης που έγινε Δομινικανός μοναχός και διορίστηκε αρχιεπίσκοπος Ρόδου το 1413. Επειδή έζησε αρκετό καιρό στη Ρόδο είναι γνωστός ως Ανδρέας της Ρόδου (Andrew of Rhodes). Μετά από προσηλυτιστικές του επιτυχίες στη Φλωρεντία μεταξύ Αρμενίων και Ιακωβιτών, στάλθηκε στην Κύπρο, στα 1441, από τον πάπα Ευγένιο Δ', πάλι για προσηλυτισμό αλλά και για να εξετάσει παράπονα των Ελλήνων της Κύπρου ότι οι Λατίνοι τους αρνούνταν την κοινωνία παρά τις αποφάσεις της συνόδου της Φλωρεντίας.
Στις 19 Απριλίου του 1447 ο Ανδρέας διορίστηκε αρχιεπίσκοπος Λευκωσίας (Κύπρου). Στις 3 Αυγούστου 1447 ο πάπας Νικόλαος Ε' έδωσε σ' αυτόν, ως ληγάτο του στην Ανατολή, εντολές να εμποδίσει τους Έλληνες επισκόπους της Κύπρου και της Ρόδου να ισχυρίζονται ότι στη σύνοδο της Φλωρεντίας οι αντιπρόσωποί τους είχαν αρνηθεί να υιοθετήσουν το Καθολικό δόγμα, κι ότι αντίθετα οι Λατίνοι είχαν υποχρεωθεί να δεχθούν το Ορθόδοξο δόγμα. Για την εκπλήρωση των παπικών εντολών, ο Ανδρέας είχε το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει και τη βοήθεια του κράτους. Εκείνο που πράγματι είχε συμβεί στη σύνοδο της Φλωρεντίας ήταν ότι οι Κύπριοι αντιπρόσωποι απεδέχθησαν τον Καθολικισμό αλλά ο λαός που τους είχε στείλει ως αντιπροσώπους του, τους αποκήρυξε. Επίσης στα 1447 ο ελληνικός κλήρος της Κύπρου απαιτούσε από τους Λατίνους μερίδιο στα κέρδη από τους γάμους, τις κηδείες, τις λιτανείες κλπ., ως απτή απόδειξη της δογματικής ενώσεως που είχε επιτευχθεί στη Φλωρεντία.
Στα 1450 ο πάπας Νικόλαος ζήτησε από τον Ανδρέα να εξαναγκάσει τους Χαλδαίους της Κύπρου να γίνουν Καθολικοί.
Ο Ανδρέας πέθανε στην Αμμόχωστο στις 10 Φεβρουαρίου του 1451 και όλη η περιουσία του κλάπηκε. Ο αρχιεπισκοπικός θρόνος μετά απ' αυτόν δόθηκε από τον βασιλιά της Κύπρου Ιωάννη Β' στο γιο του Ιάκωβο τον Νόθο.