Σημαντικός Κύπριος λόγιος του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1804 και πέθανε στην Αθήνα το 1878. Ήταν γιος του δημογέροντα Ανδρέα Δαυίδ. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στη Λεμεσό και στην εκεί Ελληνική Σχολή είχε δάσκαλο τον Δημήτριο Θεμιστοκλέους. Μόνος του αργότερα συνέχισε την αυτομόρφωσή του κι έμαθε την γαλλική και την ιταλική γλώσσα.
Το 1821 ο πατέρας του εκτελέστηκε από τους Τούρκους. Ο ίδιος συνελήφθη και φυλακίστηκε, ενώ η περιουσία της οικογένειάς του δημεύθηκε. Ο Γ.Ι. Κηπιάδης στα «Ἀπομνημονεύματα τῶν κατά τό 1821 ἐν τῇ νήσῳ Κύπρῳ τραγικῶν σκηνῶν», διηγείται πως ὁ Μάρκος Ἀνδρεάδης καλούμενος, 17ετής τότε ὢν τήν ἡλικίαν... ἐπί τρεῖς κατά συνέχειαν μῆνας ἐβασάνιζον σκληρῶς ἳνα ἐξομώσῃ, καί εἰς ἀμοιβήν νά τῷ ἐπιστρέψωσιν ὁλόκληρον τήν δημευθεῖσαν τοῦ πατρός του περιουσίαν... καί... ὃπως ἀπαλλάξῃ ἑαυτόν τοῦ μαρτυρίου ἠναγκάσθη νά προσποιηθῇ τόν φρενοβλαβῆ... (σ. 23).
Μετά την αποφυλάκισή του έζησε απομονωμένος για μερικά χρόνια στη Λάρνακα όπου συνέχισε μόνος τις σπουδές και μελέτες του. Το 1838 επέστρεψε στη Λεμεσό όπου και δίδαξε τα ελληνικά γράμματα μέχρι το 1841. Κατόπιν δίδαξε στη Λάρνακα για ένα σύντομο διάστημα και στη συνέχεια πήγε στην Αλεξάνδρεια και τελικά στην Αθήνα όπου κι έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Στην Αθήνα εργάστηκε ως δάσκαλος της γαλλικής γλώσσας και ως μεταφραστής. Συνεργάστηκε με το περιοδικό Χρυσαλλίς όπου δημοσίευσε έμμετρες μεταφράσεις από τον Όμηρο, μεταφράσεις του Λουκιανού κ.α.
Εξέδωσε δυο έργα του: Τα Νέα Κύπρια Έπη (Παρίσι, 1836), όπου περιέλαβε μεταφράσεις μύθων του Λαφονταίν και του Φλοριάν, μεταφράσεις από τους «Διαλόγους» του Λουκιανού και αποσπάσματα της «Ιλιάδας», και το Μῦθοι τοῦ Λαφονταίνου... κατ' ἐκλογήν μεταφρασμένοι ὑπό Μ. Ἀνδρεάδου τοῦ Κυπρίου... (Αθήνα, 1863).