Βιντζ ντε de Wintz
Μαυροβούνιος στρατηγός, που έφερε και τον τίτλο του κόμη. Υπήρξε στρατηγός του Ναπολέοντος και κατά το 1822-24 διέμενε στο Λονδίνο όπου είχε φήμη γενναίου και έμπειρου στρατιωτικού. Κατά την εποχή αυτή ο στρατηγός ντε Βιντζ ήλθε σε επαφή με Κυπρίους εξόριστους που βρίσκονταν στο Λονδίνο αφού είχαν διαφύγει από το νησί τους μετά τις σφαγές του Ιουλίου 1821. Μεταξύ των Κυπρίων αυτών φέρονται και οι αδελφοί Θεόφιλος και Νικόλαος Θησεύς (ο πρώτος αρχιμανδρίτης και ο δεύτερος πληρεξούσιος επίτροπος της Κύπρου εκλεγμένος στις 6 Δεκεμβρίου 1821 από σύναξη Κυπρίων εξόριστων στη Ρώμη), ο έξαρχος του αρχιεπισκόπου Κύπρου Ιωαννίκιος κ. α. Η σύναξη της Ρώμης είχε εγκρίνει σχέδιο για τη δημιουργία στην Ευρώπη εθελοντικού και/ ή μισθοφορικού στρατού που θα πολεμούσε στην Κύπρο γι’ απελευθέρωσή της από τους Τούρκους. Στο Λονδίνο οι Κύπριοι ανέθεσαν στον στρατηγό ντε Βιντζ να ηγηθεί του απελευθερωτικού αυτού στρατού που θα κατέβαινε πρώτα στην επαναστατημένη Ελλάδα κι απ' εκεί θα προωθείτο στην Κύπρο. Ταυτόχρονα τον εξουσιοδότησαν να συνάψει και μεγάλο δάνειο 800.000 λιρών από την αγγλική χρηματαγορά, απαραίτητο για τη σύσταση, συντήρηση και αποστολή του στρατεύματος που υπολογίστηκε ότι θ' αριθμούσε 2.000 άνδρες. Σχετική προκήρυξη του χρηματιστηριακού πρακτορείου H. Hinducks που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Courier» τον Ιανουάριο του 1824, ανέφερε ότι εζητείτο το δάνειο από «την αυτού εξοχότητα τον στρατηγό ντε Βιντζ, ιππότη του τάγματος του Αγίου Στανισλάβ».
Στην όλη υπόθεση αναμείχθηκε ενεργά και ένας Άγγλος, παρουσιαζόμενος ως φιλέλληνας, ο Πήκοκ (Peacock). Ο τελευταίος εστάλη στην Ελλάδα με σκοπό να πείσει την ελληνική κυβέρνηση να εξουσιοδοτήσει τον ίδιο και τον ντε Βιντζ να διαπραγματευθούν και συνάψουν επίσημα το τεράστιο δάνειο υπέρ της Κύπρου, που απαιτούσε βαρύτατες εγγυήσεις. Όμως η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματευόταν ήδη στο Λονδίνο τη σύναψη δικού της μεγάλου δανείου δια των επισήμων απεσταλμένων της Ιωάννη Ορλάνδου και Ανδρέα Λουριώτη και φαίνεται ότι απέφυγε να δώσει εξουσιοδότηση στους ντε Βιντζ και Πήκοκ με αποτέλεσμα το όλο σχέδιο απελευθέρωσης της Κύπρου να ματαιωθεί από έλλειψη δανειστών. Ωστόσο και αυτό τούτο το σχέδιο είχε θεωρηθεί από την επίσημη Ελλάδα ως αμφίβολης επιτυχίας και παράτολμο, κι είχε αντικρισθεί με μεγάλο σκεπτικισμό.
Παράλληλες ενέργειες προς εκείνες του ντε Βιντζ και άλλων στο Λονδίνο, είχαν γίνει και στην Ελλάδα από τον Κυπριανό Βικέντιο και άλλους Κυπρίους.
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια