Βιλλιέ Ιωάννης ντε Jean de Villiers
Μεγάλος μάγιστρος του τάγματος των Ιωαννιτών.
Ο Jean de Villiers ήταν ο εικοστός δεύτερος Μέγας Μαγίστρος Διδάσκαλος των Ιωαννίνων Ιπποτών, που υπηρέτησε από το 1285 έως το 1293. Εκλέχθηκε στη θέση αυτή μετά το θάνατο του Nicolas Lorgne.
Ο ντε Βιλιέ ήταν παρών στην πολιορκία της Άκρας το 1291, αλλά διέφυγε λίγο πριν η πόλη πέσει στα χέρια των Μαμελούκων. Τον διαδέχθηκε ο Οντόν ντε Πινς.
Ο Jean de Villiers εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις 6 Ιουλίου 1269, όταν πήγε στους Αγίους Τόπους κατόπιν αιτήματος του Μεγάλου Μαγίστρου Hugues de Revel.
Στις Κυπριακές πηγές μνημονεύεται στη μεγάλη επίθεση των μαμελουκικών δυνάμεων κατά της Άκρας στις 18 Μαΐου 1291, όταν μερικοί από τους επιτιθεμένους κατόρθωσαν να φθάσουν μέχρι την εκκλησία του Αγίου Ρωμανού απωθώντας τους Πισάτες υπερασπιστές της, και άλλοι απώθησαν τους Κυπρίους και «Σύρους» ιππότες στην πύλη του Αγίου Αντωνίου Σε αυτή τη μάχη ο ντε Βιλλιέ τραυματίστηκε καθώς και ο Γουλιέλμος Μπωζιέ μεγάλος μάγιστρος των Ναϊτών, ο δεύτερος θανάσιμα. Από την πύλη του Αγίου Αντωνίου όπου σκοτώθηκε πλάι στον ντε Βιλλιέ ο στρατάρχης του τάγματος των Ιωαννιτών Ματθαίος ντε Κλερμόν, οι Μαμελούκοι εισόρμησαν στην πόλη. Αφού διαπίστωσαν ότι η πόλη χανόταν, ο βασιλιάς της Κύπρου Ερρίκος Β' και ο ντε Βιλλιέ μπήκαν στα πλοία τους και αναχώρησαν από την Άκρα για την Κύπρο.
Η επόμενη μνεία του ντε Βιλλιέ γίνεται στα 1292 και στα 1294, οπότε συγκάλεσε γενικές συνελεύσεις του τάγματος στη Λεμεσό για αναδιοργάνωση της διοίκησης και των κανόνων του τάγματος μετά την καταστροφή και τις τρομερές απώλειές του στη Συρία και την Παλαιστίνη. Η αναδιοργάνωση δεν φαίνεται ότι ήταν επιτυχής γιατί στα 1295 μερικοί ανώτεροι αξιωματούχοι του τάγματος διετύπωσαν στον πάπα παράπονα για τη διαχείριση των υποθέσεών του από το νέο μεγάλο μάγιστρο Eude des Pins, που είχε διαδεχθεί τον ντε Βιλλιέ στις αρχές του 1294. Η ουσιώδης παράλειψη του des Pins ήταν η ίδρυση επταμελούς συμβουλίου ελέγχου του μεγάλου μαγίστρου που θα περιλάμβανε και τον Ίδιο. Ο des Pins αρνήθηκε να εφαρμόσει διαταγή του πάπα για επανόρθωση των «λαθών» του και πέθανε στη Λεμεσό ενώ ετοιμαζόταν να φύγει για τη Ρώμη για να δώσει λόγο γι’ αυτά στον πάπα. Τον διαδέχθηκε ο Γουλιέλμος ντε Βιλλαρέ στις 26 Μαρτίου 1296.
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια