Βίκλα
Μικρό χωριό της ανατολικής Επαρχίας Λεμεσού, 450 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, κοντά στα διοικητικά όρια Λάρνακας- Λεμεσού. Είναι τοποθετημένο σ' ένα ύψωμα, 3,5 χμ. βορειοανατολικά του χωριού Κελλάκι, ανάμεσα σε διαβάσες και άλλα πλουτώνια πετρώματα.
Πάνω στα πυριτιούχα εδάφη με μια μέση ετήσια βροχόπτωση γύρω στα 550 χιλιοστόμετρα φυτρώνουν λίγα αμπέλια, αμυγδαλιές, χαρουπιές και ελάχιστα εσπεριδοειδή.
Ο πληθυσμός του χωριού υπήρξε πάντα μικρός. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία οι πλήρεις απογραφές πληθυσμού έχουν ως ακολούθως:
| Χρονολογία | Κάτοικοι |
|---|---|
| 1881 | 49 |
| 1891 | 53 |
| 1901 | 46 |
| 1911 | 47 |
| 1921 | 47 |
| 1931 | 55 |
| 1946 | 43 |
| 1960 | 22 |
| 1973 | 8 |
| 1976 | 4 |
| 1982 | 6 |
| 1992 | - |
| 2001 | - |
| 2011 | 1 |
| 2021 | 1 |
Από συγκοινωνιακής απόψεως, η Βίκλα συνδέεται με σκυρόστρωτους δρόμους στα δυτικά με το χωριό Κλωνάρι (περί το 1,5 χμ.) και στα βορειοδυτικά με το χωριό Ακαπνού (περί τα 2 χμ.).
Η ονομασία του χωριού, που σημαίνει σκοπιά, παρατηρητήριο, εχρησιμοποιείτο κατά τα Βυζαντινά χρόνια κι απαντάται για πολλές τοποθεσίες στην Κύπρο. Συνεπώς το χωριό φαίνεται ότι είχε ιδρυθεί κατά τα Βυζαντινά χρόνια. Ίσως είναι το μεσαιωνικό χωριό που σε παλαιούς χάρτες βρίσκεται σημειωμένο ως Ville.
Το χωριό αναφέρει ο ιστορικός Φλώριος Βουστρώνιος (16ος αι.) ως ένα των πολλών που κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ανήκαν αρχικά στο Τάγμα των Ναϊτών ιπποτών. Μετά τη διάλυση του τάγματος αυτού, το 1313, τα χωριά τα οποία κατείχε, περιλαμβανομένης της Βίκλας, εδόθησαν στο Τάγμα των Ιωαννιτών ιπποτών.