Βενετός ναύαρχος που υπηρέτησε στην Κύπρο ως γενικός προβλεπτής (proveditore) κατά το 1551 κ.ε., και που διορίστηκε ξανά στο ίδιο αξίωμα το 1570, κατά τις παραμονές της (αναμενόμενης) τουρκικής επιθέσεως κατά της Κύπρου. Όμως την δεύτερη φορά δεν κατόρθωσε να φθάσει στην Κύπρο κι έμεινε γνωστός για τις συνεχείς αποτυχημένες προσπάθειές του να ενισχύσει την άμυνα του νησιού. Αναμενόταν να φθάσει στην Κύπρο κατά τα μέσα του Ιουλίου του 1570, όμως έφθασε μέχρι την Νάξο, χωρίς να προχωρήσει εξαιτίας κακοκαιρίας. Τον Ιανουάριο του 1571 είχε υπό τις διαταγές του 13 βενετικά καράβια για ενίσχυση της άμυνας της Κύπρου, όμως θεώρησε ότι αυτά δεν ήσαν αρκετά. Επίσης, δήλωσε ότι ήταν άρρωστος κι απέφυγε να συνοδεύσει τον στολίσκο των 13 καραβιών στο νησί. Τα καράβια προσέγγισαν τελικά στο ακρωτήρι του Αποστόλου Ανδρέα υπό τις διαταγές του Μάρκου Κουιρίνι κι αποβίβασαν περί τους 1.700 στρατιώτες στην Αμμόχωστο, προς άφατη χαρά των πολιορκημένων από τους Τούρκους Αμμοχωστιανών.
Ο Βενιέρο πήρε μέρος στη ναυμαχία του Λεπάντε (Ναυπάκτου) που έγινε στις 7.10.1571, με μεγάλη καθυστέρηση, και συνεπώς δεν μπόρεσε να προσφέρει οποιαδήποτε βοήθεια στην Αμμόχωστο που αναγκάστηκε να παραδοθεί στους Τούρκους 37 μέρες πιο πριν.
Αργότερα ο Βενιέρο ανήλθε μέχρι και στο αξίωμα του δόγη της Βενετίας. Πιθανώς από τις επανειλημμένες αποτυχίες του στα 1570 δημιουργήθηκε στην κυπριακή διάλεκτο η φράση «Είσαι τέλεια Βινιέρης, ή Πελλοβινιέρης ή Πελλοβίνιερος» (Κ. Π. Κύρρης «Ο Uluc Ali και ο Sebastian Veniero εἰς δύο Κυπριακάς παροιμιακάς φράσεις», Κυπριακός Λόγος, Α', Ιαν. - Φεβρ. 1968, σσ. 30-37).