Βενέδικτος ΙΒ Benedict
Πάπας (1334-1342) που σχετίστηκε προς την Κύπρο. Σε αντίθεση προς τον προκάτοχό του Ιωάννη KB', ο Βενέδικτος δεν ήταν ενθουσιώδης κήρυκας της Σταυροφορίας και για αρκετά χρόνια κάθε λόγος γι' αυτήν έπαυσε. Στην Κύπρο ειδικά ο Βενέδικτος έδωσε εντολή να παύσει κάθε σχετικό κήρυγμα. Παρόλα αυτά στις 9.2.1338 ο Βενέδικτος συνεχάρη τον Ούγο Δ' της Κύπρου για νίκη του στόλου του κατά των Τούρκων. Ήδη από την 1.5.1336 ο Βενέδικτος είχε δώσει πλήρη συγχώρηση για όσους θα συνέτρεχαν προσωπικά ή με χρήματα στην άμυνα της Αρμενίας, αντίθετα προς διαταγή του στις 3.1.1336 — επικύρωση διαταγής του Ιωάννη KB' — προς τους αρχιερείς της Κύπρου να παύσουν κάθε κήρυγμα για Σταυροφορία μέχρις ότου ο στρατός των Σταυροφόρων θα άρχιζε τις δραστηριότητές του, ή μέχρις ότου ο ίδιος ο πάπας λάβει ή κοινοποιήσει νεότερες διαφορετικές αποφάσεις. Η διαταγή της 1.5.1336 θεωρήθηκε από τον Λατίνο αρχιεπίσκοπο της Κύπρου και τους απεσταλμένους του Ούγου ως επικίνδυνη για την ασφάλεια του νησιού, που τότε ήταν σε κατάσταση ειρήνης, γι' αυτό και τόνισαν στον πάπα τις πιθανές ολέθριες συνέπειές της. Η Κύπρος βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση και δεν χρειαζόταν προκλητικά πολεμικά κηρύγματα, και στα 1341 ο Ούγος ζήτησε βοήθεια από τις δυτικές δυνάμεις και τον πάπα.
Από τις άλλες σχέσεις του Βενεδίκτου IB' προς την Κύπρο αναφέρουμε την διαταγή του προς τον επίσκοπο Πάφου Odo στις 22.11.1337 να διερευνήσει την υπόθεση συλλήψεως και φυλακίσεως του Γεωργίου, προϊσταμένου της επισκοπής, με διαταγή του Λατίνου αρχιεπισκόπου Κύπρου Φραγκισκανού Elias de Nabinaux, και του ηγουμένου του Πέλλα Παΐς Gerold για παράβαση του «Συντάγματος» μεταρρυθμίσεως της Εκκλησίας επί το πειθαρχικότερον, τόσο από τον Γεώργιο όσο και από τους άλλους εφημέριους του Πέλλα Παΐς. Ο Odo της Πάφου αρνήθηκε, όπως και ο Γεώργιος, να υποταγεί: Δεν ξέρουμε το αποτέλεσμα της έρευνας του Odo και τη στάση του Βενεδίκτου σ' αυτήν. Όταν όμως, κατά τον Ιανουάριο του 1340, ο αρχιεπίσκοπος Elias συγκάλεσε επαρχιακή σύνοδο με συμμετοχή επισκόπων όλων των δογμάτων της Κύπρου για να επικυρώσουν το «Σύνταγμά» του, η επικύρωση περιλάμβανε και απειλή ότι όλοι έπρεπε να το δεχθούν και εφαρμόσουν για να μη επισύρουν την οργή του πάπα Βενεδίκτου. Ίσως επήλθε τελικά σύμπτωση απόψεων αρχιεπισκόπου και πάπα, πιθανώς όχι άσχετη προς την δωρεά πολύτιμων κυπριακών υφασμάτων από τον πρώτο προς τον δεύτερο κατά το 1338, για την οποία ο πάπας τον ευχαριστεί θερμά σε επιστολή του της 30.5.1338.