Βεδουίνος Ιωάννης Jean Beduin
Απεσταλμένος του βασιλιά της Κύπρου Πέτρου Β' Λουζινιανού προς τον Μαμελούκο σουλτάνο της Αιγύπτου στις 6 Αυγούστου του 1370 για διαπραγμάτευση συνθήκης ειρήνης. Η αποστολή απετελείτο από ακόμη έναν Κύπριο και από αντιπροσώπους της Βενετίας, της Γένουας, έναν αντιπρόσωπο του μεγάλου μαγίστρου των ιπποτών του Αγίου Ιωάννου της Ρόδου, καθώς και τέσσερις Χριστιανούς εμπόρους που είχαν λίγο πριν (Φεβρ. - Μάρτ. 1370) απελευθερωθεί από τον σουλτάνο για να διαβιβάσουν μηνύματά του προς προηγούμενη πρεσβεία των Βενετών, της Κύπρου της Ρόδου και της Γένουας, που συνόδευε στόλο οκτώ πλοίων των τεσσάρων αυτών συμμάχων στην Αλεξάνδρεια (8 Οκτ. 1369 κ.ε.). Ο σουλτάνος είχε ανησυχήσει για την εκστρατεία εκείνη και την απροθυμία των πρέσβεων που την συνόδευαν να παν στο Κάιρο χωρίς εγγύηση δική του, φοβούμενοι για τη ζωή τους ˙ αντί αυτού του έστειλαν απειλητικό σημείωμα και επέστρεψαν στις χώρες τους. Γι’ αυτό ο σουλτάνος πληροφόρησε την Κύπρο μέσω των δυο (από τους τέσσερις) εμπόρων, και ο πάπας όταν το πληροφορήθηκε συμβούλευσε ειρήνη. Τότε εστάλη η δεύτερη πρεσβεία που περιλάμβανε τον Ιωάννη Βεδουίνο. Ο Βεδουίνος και ο σύντροφός του αρχικά δεν θέλησαν, αναμένοντας πρώτα τη σύναψη ειρήνης, να παν στο Κάιρο, όπου πήγαν οι υπόλοιποι απεσταλμένοι. Ο σουλτάνος τότε από την πρεσβεία αυτή έμαθε, κατά τον Λεόντιο Μαχαιρά; τον τραγικό θάνατο του Πέτρου Α' (17 Ιανουάριου 1369), λυπήθηκε πολύ και ήθελε να συνάψει ειρήνη. Από τους απεσταλμένους ζήτησε απόδειξη παραλαβής των εμπορευμάτων των εμπόρων που είχε κατάσχει και που τώρα του εζητείτο να επιστρέψει στους ιδιοκτήτες τους. Οι πρέσβεις απέρριψαν το αίτημα αυτό και ο σουλτάνος φυλάκισε τον Γενουάτη αντιπρόσωπο (Βαλτέριο Ντόρια) τον οποίο συνόδευε με δική του πρωτοβουλία και παράκληση ο Βενετός (Πέτρος Τζιουστινιάν). Όταν σε τέσσερις μέρες συμφώνησαν να δώσουν την απόδειξη, απολύθηκαν και τότε ο σουλτάνος αποφάσισε και έστειλε εγγύηση ασφαλούς ταξιδιού στον Ιωάννη Βεδουίνο ο οποίος ήλθε έτσι κι αυτός στο Κάιρο. Εκεί συμφωνήθηκαν οι όροι της ειρήνης. Ο σουλτάνος όρισε δυο εμίρηδες ως εκπροσώπους του, κι αυτοί μαζί με την πρεσβεία των χωρών που αναφέραμε ήλθαν στην Αμμόχωστο στις 29 Σεπτεμβρίου 1370 για τελικές διευθετήσεις. Στις συνομιλίες που ακολούθησαν οι Αιγύπτιοι μίλησαν υπεροπτικά βρίζοντας το νέο βασιλιά (Πέτρο Β') που τον προειδοποιούσαν να μη κάμει «αδικίες» (πειρατείες, επιδρομές) εναντίον της χώρας τους, αλλιώς θα υπέφερε. Τόνισαν επίσης ότι διαπραγματεύονταν ειρήνη μόνο κατά παράκληση της Βενετίας και της Γένουας κι όχι χάριν του Πέτρου Β', τον οποίο ο σουλτάνος απλώς συγχωρούσε για τις «αδικίες» του πατέρα του.
Μετά απ' αυτό οι Αιγύπτιοι ρίφθηκαν στη φυλακή, για να απελευθερωθούν σε τέσσερις μέρες αφού ζήτησαν συγγνώμη. Τότε συνήφθη και υπογράφηκε συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στις δυο αντιπροσωπείες, με συμμετοχή του Ιωάννη Βεδουίνου. Βάσει αυτής οι αιχμάλωτοι και των δυο πλευρών απελευθερώθηκαν και γύρισαν στην πατρίδα τους.