Βασιλειδιανοί
Οπαδοί του Γνωστικού θεολόγου και φιλοσόφου του 2ου μ.Χ. αι. Βασιλείδη, του οποίου οι θεωρίες είχαν μεγάλη απήχηση και στην Κύπρο, ιδιαίτερα στη Σαλαμίνα της Κύπρου. Στις θεωρίες των Βασιλειδιανών αντιτάχθηκε ο Σαλαμίνος Επιφάνιος.
Ο ιδρυτής βασιλειδιανισμού ήταν ο Βασιλείδης, ο οποίος ίδρυσε τον χριστιανικό Γνωστικισμό στην Αλεξανδρινή του εκδοχή. Η καταγωγή του ήταν Συριακή, ενώ κατά τον Επιφάνιο ήταν συμμαθητής του Σατορνείλου υπό την διδασκαλία του Μενάνδρου στην Αντιόχεια. Τις απόψεις του άρχισε να τις κηρύττει όταν μετέβη στην Αλεξάνδρεια, την εποχή που Αυτοκράτορας ήταν ο Αδριανός, αλλά συνέχισε και επί Αντωνίνου. Ο ίδιος παρουσίαζε τον εαυτό του ως μαθητή του Αποστόλου Ματθία και του ερμηνευτή Πέτρου του Γλαυκία και θεωρούσε μαθητή του τον Βαρκαββά και Βαρκώφ και άλλους «ανύπαρκτους τινά». Η διδασκαλία του μάλιστα δεν χαρακτηρίζεται αμιγώς γνωστική , αν και εντάσσεται σε αυτήν την κατηγορία, καθώς εισήγαγε πολλές καινοτομίες, που συνέβαλλαν στη διαχρονική παγίωση του ύστερου γνωστικού συστήματος. Αρχικά έγραψε 24 «Εξηγητικά» βιβλία πάνω στο Ευαγγέλιο, ενώ οι αναφορές του Ωριγένη περί συγγραφής και Ευαγγελίου σήμερα κρίνονται αναξιόπιστες και αποδίδονται σε σύγχυση από το αντίστοιχο Ουαλεντινιανό Ευαγγέλιο.
Η διδασκαλία
Σήμερα γνωρίζουμε δύο τύπους βασιλειδιανισμού και αποκλίνουν αρκετά. Ο ένας θεωρείται δυαλιστικός ενώ ο άλλος πανθεϊστικός. Κατα γενική ομολογία όμως μέσα από τη διδασκαλία γίνονται εμφανείς οι Αριστοτελικές επιδράσεις όπως αναφέρει ο Ιππόλυτος. Ο Θεός κατά τον Βασιλείδη βρίσκεται στα «επέκειντα» του ουρανού και είναι «άρρητος».