Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Δικαστικός, ο οποίος υπηρέτησε ως υπουργός Δικαιοσύνης και υπουργός Υγείας της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1933 στο χωριό Κισσόνεργα της επαρχίας Πάφου. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο Πάφου πήγε στο Λονδίνο όπου σπούδασε νομικά στο Γκρέις Ίνν. Άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα στην Πάφο μετά τη συμπλήρωση των σπουδών του και παράλληλα αναμείχθηκε ενεργά στα κοινά. Διετέλεσε γραμματέας του Εκδρομικού Συνδέσμου Πάφου και του Πνευματικού Ομίλου της ίδιας πόλης. Διετέλεσε επίσης γραμματέας του Γυμναστικού Συλλόγου «Κόροιβος» (1962-1965), γραμματέας του Ερυθρού Σταυρού Πάφου και γραμματέας του Κλάδου Πάφου του Συνδέσμου Ηνωμένων Εθνών Κύπρου. Υπηρέτησε και ως μέλος της Σχολικής Εφορείας Πάφου (1963-1966). Το 1966 διορίστηκε επαρχιακός δικαστής Λευκωσίας. Στις 15 Ιουνίου 1972 διορίστηκε από τον πρόεδρο Μακάριο υπουργός Δικαιοσύνης της Δημοκρατίας, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το πραξικόπημα του Ιουλίου του 1974. Με την επιστροφή του Μακαρίου στην Κύπρο, έγινε ανασχηματισμός της κυβέρνησης τον Ιανουάριο του 1975, στα πλαίσια του οποίου ο Χρίστος Βάκης ανέλαβε το υπουργείο Υγείας. Στη θέση αυτή υπηρέτησε ως τον Αύγουστο του 1976, οπότε παραιτήθηκε και υπέβαλε υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 1976. Εξελέγη βουλευτής Πάφου με το Δημοκρατικό Κόμμα (1976-1981).

Η απαγωγή

Κατά την περίοδο της θητείας του ως υπουργού Δικαιοσύνης, ο Χρίστος Βάκης είχε αντιμετωπίσει την κρίση που δημιουργήθηκε στην Κύπρο από τη δυναμική ένοπλη δράση της παράνομης οργάνωσης του στρατηγού Γρίβα ΕΟΚΑ Β', από την οποία κατηγορήθηκε και της οποίας εδέχθη τα βέλη. (βλέπε Βίντεο από τη σκηνή της Απαγωγής)

Κατόπιν εντολής του Γρίβα, μέλη της ΕΟΚΑ Β' σχεδίασαν επιχείρηση απαγωγής του Χρίστου Βάκη, την οποία και εκτέλεσαν το βράδυ της 27 Ιουλίου 1973. Ο υπουργός Δικαιοσύνης απήχθη από προσωπιδοφόρους που επέδραμαν στο σπίτι του και μπροστά στα έντρομα βλέμματα της συζύγου και των παιδιών του τον ανάγκασαν υπό την απειλή των όπλων να τους ακολουθήσει. Άλλες σχεδόν ταυτόχρονες ενέργειες μελών της οργάνωσης του Γρίβα για απαγωγές και άλλων υπουργών, απέτυχαν.

Στις 2 Αυγούστου 1973, φυλλάδιο υπογραμμένο από τον Γρίβα κι απευθυνόμενο προς τον πρόεδρο Μακάριο, ανακοίνωνε ότι ο υπουργός ήταν αιχμάλωτος της οργάνωσής του. Ταυτόχρονα ο Γρίβας έθετε 5 όρους στον Μακάριο, προκειμένου ν' απελευθερωθεί ο Χρίστος Βάκης, κι ο σοβαρότερος απ' αυτούς ήταν η απαίτηση όπως ο Μακάριος εκλέξει μεταξύ Εκκλησίας (οπότε θα έπρεπε να παραιτηθεί από την προεδρία) και πολιτικής (οπότε θα έπρεπε να παραιτηθεί από το αξίωμα του αρχιεπισκόπου).

Απαντώντας δημόσια στον Γρίβα, ο Μακάριος δήλωσε την επομένη ότι «ουδέποτε θα ενδώσει εις εκβιασμούς» και ότι «αρνείται την αποδοχή ή έστω την συζήτηση οιωνδήποτε εκβιαστικών όρων του Γρίβα» τον οποίο χαρακτήρισε παράφρονα και κατηγόρησε ότι «επιδιώκει να ταυτίσει το τέλος της ζωής του με την καταστροφή της Κύπρου».

Αφού ο Γρίβας κράτησε ως όμηρο τον Βάκη αρκετές μέρες, κι όταν διαπίστωσε ότι δεν ήταν δυνατό να επιτύχει ο,τιδήποτε με τον τρόπο αυτό, τον απελευθέρωσε. Ωστόσο η ενέργειά του να απαγάγει τον υπουργό ήταν εκείνη που ανάγκασε την κυβέρνηση Μακαρίου να εντείνει τη δράση της κατά της ΕΟΚΑ Β', μέχρι του σημείου να τη διαλύσει σχεδόν, ως τον Ιούλιο του 1974 οπότε εκδηλώθηκε το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας με εκτελεστικό όργανο τον στρατό.