Μεταξύ των χωριών Δρομολαξιά και Τερσεφάνου στην επαρχία Λάρνακας, επί της δεξιάς όχθης του ποταμού Τρέμιθθου σώζεται η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου της Άρπερας ιδρυμένη από τον δραγομάνο Κωνσταντίνο Χριστοφάκη, το 1745. Ωστόσο το επίθετο Άρπερα το πήρε από παλαιό οικισμό που υφίστατο στην περιοχή και που ονομαζόταν ακριβώς Άρπερα. Σε παλαιούς χάρτες πάλι, όπως για παράδειγμα εκείνον του Abraham Ortelius του 1573, στην περιοχή σημειώνεται οικισμός με τα αρχικά S.Z. (=Άγιος Γεώργιος), στον οποίο και αφιερώθηκε η εκκλησία που κτίστηκε αρκετά αργότερα από τον Χριστοφάκη. Πιθανώς ο οικισμός της Άρπερας να ήταν παλαιότερος εκείνου του Αγίου Γεωργίου, ή ακόμη, πιθανώς οι δύο οικισμοί να υφίσταντο ταυτόχρονα, ο ένας δίπλα στον άλλο.
Βλέπε λήμμα: Χριστοφάκης Κωνσταντίνου
Πάντως η Άρπερα μνημονεύεται ως οικισμός κατά τα χρόνια της Φραγκοκρατίας - Βενετοκρατίας, που διοικητικά ανήκε στη διοίκηση των Αλυκών (αργότερα Λάρνακας). Μετά και τα μέσα του 18ου αιώνα το χωριό υφίστατο ακόμη, αφού η ύπαρξή του μαρτυρείται από τον αββά Τζιοβάννι Μαρίτι: ... λίγο προς τα δεξιά βλέπεις το χωριό Άρπερα (Arpera), όπου ευρίσκονται οι πηγές που τροφοδοτούν τα υδραγωγεία με τα οποία η Λάρνακα προμηθεύεται το νερό... (Α. Παυλίδης, Η Κύπρος Ανά τους Αιώνες, τόμος 2ος, 1994, σ. 865). Την Άρπερα μνημονεύει και ο Μιχαήλ ντε Βεζέν (το 1780-1790), σε σχέση προς την ύδρευση της Λάρνακας και πάλιν (Α. Παυλίδης, ό.π.π., σ. 948). Για τον ίδιο λόγο, ο Αλεξάντερ Ντράμμοντ αναφέρει τον ποταμό της Άρπερας (τον σημερινό Τρέμιθον) κατά τα μέσα του 18ου αιώνα (Α. Παυλίδης, ό.π.π., σ. 788).
Βλέπε λήμμα: Τρέμιθος ποταμός και Λάρνακα- Φραγκοκρατία- Βενετοκρατία
Προκύπτει, συνεπώς, ότι το χωριό εξακολούθησε να υπάρχει έως και τα τέλη του 18ου αιώνα. Η διάλυσή του, τότε ή λίγο αργότερα (αρχές 19ου αιώνα), έγινε από άγνωστη αιτία. Προκύπτει επίσης ότι το χωριό υφίστατο ακόμη όταν ο δραγομάνος Χριστοφάκης έκτισε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου το 1745. Και τίθεται το ερώτημα εάν ο δραγομάνος είχε ιδρύσει την εκκλησία εκείνη ή εάν την είχε ανοικοδομήσει στη θέση παλαιότερης που ίσως είχε ερημωθεί.
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια