Αμωρύ Amaury
Μέλος της βασιλικής οικογένειας των Λουζινιανών της Κύπρου. Ήταν ένα των πολλών παιδιών του βασιλιά της Κύπρου Ούγου Γ' (1267 - 1284). Τριτότοκος γιος του βασιλιά αυτού, ήταν αδελφός του βασιλιά της Κύπρου Ιωάννη Α' (1284 - 1285) και αδελφός του επίσης βασιλιά της Κύπρου Ερρίκου Β' (1285- 1324).
Ο ίδιος ο Αμωρύ ντε Λουζινιάν, που νυμφεύθηκε την Ισαβέλλα (κόρη του βασιλιά της Αρμενίας Λέοντος Γ'), έφερε τον τίτλο του λόρδου της Τύρου (κύρης της Στύρου, αναφέρεται από τον Λεόντιο Μαχαιρά).
Ο Αμωρύ είχε αποκτήσει πολλά παιδιά (συνολικά 6), μεταξύ των οποίων ήσαν ο Γκυ (Γουΐδος), που έγινε βασιλιάς της Αρμενίας, ο Ιωάννης ή Ντζιβάν που έγινε βασιλιάς της Αρμενίας με το όνομα Κωνσταντίνος Γ ', η Αγνή (ή Μαίρη) που έγινε επίσης βασίλισσα της Αρμενίας αφού παντρεύτηκε τον βασιλιά της Αρμενίας Λέοντα Δ' που ήταν πρώτος της ξάδελφος (γιος της Ελοΐζ, κόρης του Ούγου Γ', που είχε παντρευτεί τον βασιλιά της Αρμενίας Θορός Γ').
Ο Αμωρύ είναι γνωστός ιδιαίτερα για τη συνωμοσία που οργάνωσε κατά του αδελφού του, βασιλιά της Κύπρου Ερρίκου Β ', και το πραξικόπημα που διενήργησε εναντίον του το 1306, επικεφαλής ιπποτών και φεουδαρχών. Ο βασιλιάς Ερρίκος Β' εκθρονίστηκε για 4 περίπου χρόνια (1306 - 1310) κατά τα οποία ο Αμωρύ έδρασε ως αντιβασιλιάς της Κύπρου. Ο βασιλιάς Ερρίκος Β' είχε, αρχικά, περιοριστεί στο εξοχικό του ανάκτορο στον Στρόβολο κι αργότερα εστάλη ως εξόριστος κι αιχμάλωτος στη Μικρή Αρμενία (της οποίας ο βασιλικός οίκος συνδεόταν ιδιαίτερα στενά με τον Αμωρύ).
Ο βασιλιάς Ερρίκος Β' μπόρεσε να επανακτήσει τον θρόνο της Κύπρου μετά την άγρια δολοφονία του σφετεριστή αδελφού του Αμωρύ στις 5 Ιουνίου 1310. Τότε ο βασιλιάς κυνήγησε ιδιαίτερα σκληρά εκείνους που είχαν υποστηρίξει τον αδελφό του Αμωρύ στο να τον εκθρονίσει.
Ένα σοβαρότατο ζήτημα που είχε αντιμετωπίσει ο Αμωρύ στο διάστημα κατά το οποίο έδρασε ως αντιβασιλιάς στην Κύπρο, ήταν η εξουδετέρωση και διάλυση του τάγματος των Ναϊτών ιπποτών που αποφασίστηκε από κοινού από τον πάπα της Ρώμης και τον βασιλιά της Γαλλίας. Δεδομένης της στρατιωτικής δύναμης των Ναϊτών στην Κύπρο, το εγχείρημα ήταν δύσκολο. Τελικά όμως η ολοκλήρωση της διάλυσης του τάγματος αυτού επετεύχθη μετά την επιστροφή στον θρόνο του Ερρίκου Β'. Ο βασιλιάς είχε πρόσθετους λόγους να θέλει την πλήρη εξουδετέρωση των Ναϊτών, αφού αυτοί είχαν βοηθήσει — και ηθικά και υλικά — τον Αμωρύ ώστε να τον εκθρονίσει.
Συγκεκριμένα, όταν ο Αμωρύ πήρε, το 1308, γραπτή εντολή από τον πάπα με την οποία εκαλείτο να συλλάβει όλα τα μέλη του τάγματος που βρίσκονταν στην Κύπρο και να κάμει απογραφή της περιουσίας τους, ο Αμωρύ δεν δίστασε. Ήδη προσπαθούσε να εξασφαλίσει την απαραίτητη ευλογία του πάπα στο δικό του ζήτημα, δηλαδή στην αρπαγή της εξουσίας στην Κύπρο, γι’ αυτό φάνηκε πρόθυμος να συμμορφωθεί προς την εντολή της Αγίας Έδρας που στρεφόταν κατά των μέχρι χθες συμμάχων και φίλων του. Στις 12 Μαϊου 1308 έστειλε στη Λεμεσό τον πρίγκιπα της Γαλιλαίας Μπαλιάν ντ' Ιμπελέν για να συλλάβει τους Ναΐτες. Οι Ναΐτες αρνήθηκαν να παραδώσουν τον οπλισμό τους και οχυρώθηκαν στην πόλη. Στις 19 Μαϊου ο Αμωρύ εξέδωσε διάταγμα με το οποίο απαγόρευε — με ποινή θανάτου — τη συνεργασία με τους Ναΐτες.