Αττάρ Φραγκίσκος
Μέλος της οικογένειας και συγκεριμένα γιος του Ιωάννη Αττάρ. Ο Φραγκίσκος Ατταρ έγραψε το έργο Relatione del Regno di Cipro (η λ. Relatione [αγγλ: Report], μεταφράζεται εδώ ως Χρονικόν [του Βασιλείου της Κύπρου]). Το έργο αυτό δημοσιεύθηκε στη Βενετία το 1540. Ένα χειρόγραφο του έργου φέρει δήλωση ότι είναι αντίγραφο που έγινε από τον Φραγκίσκο Βουστρώνιο στις 13 Δεκεμβρίου του 1533.
Το έργο του Αττάρ, όπου δίνονται και στατιστικά στοιχεία για τα χωριά, τον πληθυσμό και τα προϊόντα της Κύπρου, χρησιμοποιήθηκε από μεταγενέστερους συγγραφείς.
Ο Φραγκίσκος Αττάρ ηταν ο δεύτερος γιος του Ιωάννη Ατταρ και φαίνεται να είναι πιο διάσημος από τον αδελφό του, Πετρο Αντώνιο, αφού εκτός από φεουδάρχης είχε και άλλες δραστηριότητες. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι μας κληροδότησε και μια σημαντική έκθεση για την Κύπρο, την οποία πρέπει να συνέταξε περί το 1520 για τον τοποτηρητή Κύπρου Σεβαστιανό Moro. O Φραγκίσκος Αττάρ εισέπραττε ένα μέρος από τα εισοδήματα του χωριού Απαλαίστρα της Μεσαορίας, που είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του. Μετά από αίτημα του Φραγκίσκου στις βενετικές αρχές το 1522 απέκτησε το χωριό Απαλαίστρα εξολοκλήρου με αγορά. Επίσης, ο Φραγκίσκος Αττάρ κατείχε ως φέουδο και το χωριουδάκι Άγιος Χριστός (Santo Christo). Δυστυχώς το χωριουδάκι αυτό αναφέρεται μόνο σε μία πηγή το 1516, η οποία ωστόσο δεν μας διαφωτίζει σε ποια περιοχή της Κύπρου βρισκόταν.
Ο Φραγκίσκος Αττάρ προσέφερε επίσης σημαντικές υπηρεσίες όταν ο δόγης Ανδρέας Gritti είχε αποφασίσει να κωδικοποιήσει τις Ασσίζες (Νόμους) της Κύπρου και έδωσε εντολή να μεταφραστούν από τα γαλλικά στα ιταλικά. Ο Φραγκίσκος Αττάρ μαζί με τον Ιωάννη Δενόρες, κόμη της Τρίπολης, και τον Αλβίζε Κορνάρο είχαν οριστεί ως επιτροπή και φρόντισαν για τη συγκέντρωση των χειρογράφων με τις Ασσίζες. Ο Φραγκίσκος είχε στη βιβλιοθήκη του τρία διαφορετικά χειρόγραφα με τις Ασσίζες της Κύπρου και στη συνέχεια η επιτροπή αποφάσισε ποιο χειρόγραφο ήταν το πληρέστερο για μετάφραση. Το 1556 ο Φραγκίσκος Αττάρ φαίνεται ότι ήδη είχε πεθάνει αφού οι κληρονόμοι του για την εκμίσθωση μιας σπηλιάς όφειλαν να προσφέρουν, σύμφωνα με τη συνήθεια της εποχής, κατά την παραμονή των Χριστουγέννων δύο κοκόρια στη βενετική διοίκηση της Κύπρου, εις ένδειξη πίστης και υποταγής στη Δημοκρατία της Βενετίας. Η πολυμελής οικογένεια την οποία είχε ο Φραγκίσκος, όπως αναφέρεται σε αίτημά του, δεν έχει αφήσει αρκετά ίχνη γιατί πολύ πιθανόν τα περισσότερα μέλη της να ήταν θηλυκού γένους.
Ιερώνυμος
Μας είναι γνωστός μέσα από τις πηγές ο Ιερώνυμος Αττάρ, προφανώς γιος του Φραγκίσκου, ο οποίος αναφέρεται στη στρατιωτική επιθεώρηση του φεουδαρχικού ιππικού του έτους 1560. Επίσης απαντά συχνά στις πηγές ως εκπρόσωπος των ευγενών της Κοινότητας της Λευκωσίας, όταν υποβάλλονταν αιτήματα στις βενετικές αρχές, στην πόλη της Βενετίας. Είναι γνωστό επίσης ότι ανακάλυψε, σύμφωνα με τα γραφόμενα του Λεονάρδου Dona, μια σαρκοφάγο στους Σόλους η οποία ταυτίζεται απόλυτα, σύμφωνα με την περιγραφή που δίνει ο μετέπειτα δόγης, με τη σαρκοφάγο που παριστάνει αμαζονομαχία και η οποία βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο της Ιστορίας της Τέχνης στη Βιέννη. Ο Ιερώνυμος χάθηκε το 1570, κατά τη διάρκεια της πτώσης της Λευκωσίας στην εξουσία των Οθωμανών.
Πέτρος
Ένας Πέτρος Αττάρ πολύ πιθανόν και αυτός να ήταν γιος του Φραγκίσκου. Κατά τον Στέφανο Lusignan, ο Πέτρος Αττάρ το 1550 νυμφεύθηκε τη Λουκρητία Palol, θυγατέρα του Gasparo Palol και της Αγνής Lusignan. Έντεκα άτομα της οικογένειας Αττάρ, όπως σημειώνεται σε ιστορία του πολέμου της Κύπρου (1570-1571), χωρίς ωστόσο να αναφέρεται από πού αντλούνται οι πληροφορίες αυτές, είχαν σκοτωθεί όταν το 1570 έπεσε η Λευκωσία. Αναφέρεται το όνομα του Ιερώνυμου και τα ονόματα των Φραγκίσκου, Λούτσιου, Ιωάννη Μάρκου, Sinnochiero, Φραγκίσκου, Πέτρου Αντώνιου (πρόκειται για τον εκμισθωτή χωριών της Καρπασίας), Ηρακλή, Πέτρου Αττάρ από τη Λάρνακα, Βαλλιάνου και ενός άλλου Ιερώνυμου.
Πηγές:
- Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια
- Παράθυρο: Η οικογένεια Αττάρ