Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Από τον περασμένο αιώνα και τις αρχές του αιώνα μας άρχισαν να λαμβάνονται προστατευτικά μέτρα για τον Ακάμα, ιδιαίτερα μετά την ψήφιση του περί δασών νόμου.

Στα 1924 εκπονήθηκε σχέδιο για τη μεταφορά του χωριού Λειβάδι στις Σμιγιές, που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε, μια και το χωριό μετακινήθηκε κοντά στη Μόρφου.

Γύρω στα 1965 ετοιμάστηκε μελέτη με κύρια κίνητρα την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Η γεωργοκτηνοτροφική εκμετάλλευση της που προγραμματιζόταν στο χάρτη, δεν υλοποιήθηκε.

Ο Ακάμας αποτελεί την τελευταία ευκαιρία αξιοποίησης μιας παρθένας δασικής έκτασης με τις σύγχρονες περιβαλλοντολογικές αντιλήψεις. Αποτελεί, σε τελευταία ανάλυση, τη λυδία λίθο, που πάνω της θα δοκιμαστεί η περιβαλλοντολογική συνείδηση τόσο της κυβέρνησης όσο και του κοινού γενικά. Είναι τεράστιος ο φυσικός, ο ιστορικός και ο πολιτιστικός της πλούτος. Ακόμη δεν έγινε μελέτη βάθους για την πλήρη διάγνωση της γεωμορφολογίας, της αρχαιολογίας, της λαογραφίας και γενικά της πολιτιστικής της κληρονομιάς.

Επιτακτική ήταν κατά τις τελευταίες δεκαετίες η ανάγκη προστασίας του Ακάμα, ως μίας από τις ελάχιστες περιοχές της Κύπρου και ιδίως παραθαλάσσιες, που δεν έχουν πληγεί από την αλόγιστη διαχείριση και ανάπτυξη, αλλά και ως σημαντικού βιότοπου. Ιδίως μετά την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η προστασία της χερσονήσου προέβαλε και ως απαίτηση, βάσει πλέον και των σχετικών με το περιβάλλον ευρωπαϊκών διατάξεων.

Νωρίς το 2007 η κυβέρνηση παρουσίασε ένα «Διαχειριστικό Σχέδιο» για τη χερσόνησο του Ακάμα, το οποίο στόχευε στην προστασία της περιοχής και στη δημιουργία στοιχειωδών έργων υποδομής προς εξυπηρέτηση των επισκεπτών. Αξίζει να σημειωθεί ότι μεταξύ των χιλιάδων επισκεπτών περιλαμβάνονται κάθε χρόνο και οργανωμένες ομάδες ξένων ειδικών, όπως βοτανολόγων και πτηνολόγων, που εποχιακά μελετούν τη χλωρίδα της χερσονήσου, ή τα μεταναστευτικά σμήνη των πουλιών που διακινούνται από την περιοχή. Ταυτόχρονα το «Διαχειριστικό Σχέδιο» σχετίστηκε και με αναπτυξιακά έργα, προς υποβοήθηση των κοινοτήτων της περιοχής, όπως είναι η προώθηση του αγροτουρισμού.

Το «Διαχειριστικό Σχέδιο» αντιμετωπίστηκε ιδιαίτερα αρνητικά από τους κατοίκους των χωριών της περιοχής, που υποστήριξαν  ότι τούτο έπληττε τα συμφέροντά τους.  Οι έντονες αντιπαραθέσεις προκύπτουν από την ύπαρξη σοβαρής διαφωνίας ως προς την όλη έκταση που αποτελεί τον Ακάμα, καθώς το μεγαλύτερο τμήμα της χερσονήσου αποτελεί κρατική ιδιοκτησία, αλλά η επέκτασή του και πέραν αυτής περικλείει και εδάφη ιδιωτικά, πράγμα που βρίσκει αντίθετες τις κοινότητες της περιοχής.