Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Αρκετά σκόρπια κατάλοιπα στην περιοχή του Ακάμα είναι οι μάρτυρες της ιστορίας της και της κληρονομιάς της. Σήμερα δεν υπάρχει κανένας οικισμός εκεί. Όμως υπάρχουν τα απομεινάρια πολλών εκκλησιών, που η παράδοση τις ανεβάζει στις 101. Οι περισσότερες σήμερα είναι γνωστές ως τοπωνύμια, ή είναι ερειπωμένες. Τέτοιες είναι οι Άγιοι Φανέντες, η Παναγία του Βλου μ' ένα σύγχρονο εκκλησάκι, ο Άγιος Κόνων, ο Άγιος Επιφάνιος, ο Άγιος Νικόλαος, το μισοερειπωμένο εκκλησάκι του Αγίου Μηνά, με κατάλοιπα τοιχογραφιών, η Αγία Μαρίνα κλπ.

Θα πρέπει η περιοχή του Ακάμα να γνώρισε μεγάλες κατά στροφές εξαιτίας των πειρατικών επιδρομών, κυρίως των αραβικών. Στα δυτικά ακρογιάλια της Ίνιας ορθώνονται μέσα στη θάλασσα μερικοί ψηλοί απομονωμένοι βράχοι, που είναι γνωστοί στους κατοίκους της περιοχής ως Καραβόπετρες. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν οι πειρατές, ιδιαίτερα στα χρόνια των αραβικών επιδρομών αλλά και αργότερα, άραζαν στην περιοχή, κάπου εδώ έδεναν τα καράβια τους, προτού αρχίσουν το κούρσεμα των χωριών, των μοναστηριών και των παρεκκλησιών. Αυτό. άλλωστε, εξηγείται και από το γεγονός πως σ' αυτή την περιοχή δεν υπάρχουν πια χωριά, που θα πρέπει να μετακινήθηκαν στο εσωτερικό. Σύμφωνα με μια άλλη παράδοση, κάπου εδώ στην περιοχή βρισκόταν το μοναστήρι της Παναγίας του Βλου (Τυφλού). Σαν το μοναστήρι λεηλατήθηκε από τους κουρσάρους, η Παναγία δεν άντεξε την περιφρόνηση, γι' αυτό μετέτρεψε τα καράβια σε πέτρες, που τώρα βρίσκονται απολιθωμένα στη θάλασσα.

Η όλη περιοχή του Ακάμα είναι γεμάτη θρύλο. Πολλά τοπωνύμια, συνδυασμένα με γεωμορφολογικά φαινόμενα, μιλούν για τους έρωτες της Ρήγαινας με το Διγενή, της Αφροδίτης με τον Άδωνι. Τέτοιοι τόποι είναι τα Λουτρά της Αφροδίτης, η Πέτρα του Διγενή στους Δκυό Ποταμούς, ο Σπήλιος της Ρήγαινας, το Βουνίν της Ρήγαινας, ο Πύργος της Ρήγαινας, οι Σμιγιές (όπου έσμιξαν η Ρήαινα και ο Διγενής) και πολλά άλλα. Αυτό ήταν φυσικό, μια και ο Ακάμας με το πυκνό του δάσος, το μυρωμένο του περιβάλλον, την αγριότητα του τοπίου του και το γραφικό όσο και ρομαντικό του ανάγλυφο, συγκέντρωνε όλες τις προϋποθέσεις για την τοποθέτηση εδώ του «βασιλείου» της μεγάλης θεάς του Έρωτα.

Η Φοντάνα Αμομοζα:  Όσον αφορά τη Φοντάνα Αμορόζα (Fontana Amorosa) του Αριόστο, πολλοί δεν συμφωνούν πως πρέπει να ταυτιστεί με τα Λουτρά της Αφροδίτης. Και σ' αυτούς ακόμα τους τοπογραφικούς χάρτες δίνονται δυο διαφορετικές ονομασίες. Η Φοντάνα Αμορόζα σημειώνεται πολύ πιο ψηλά στη χερσόνησο του Ακάμα από ότι τα Λουτρά της Αφροδίτης. Ίσως ακόμα θα πρέπει να γίνει κάποια έρευνα κι ίσως η σημερινή βλάστηση να μην είναι ο κυριότερος παράγοντας για σύγκριση με όσα γράφονται. Άλλωστε, το νερό από τα ασβεστολιθικά πετρώματα είναι δυνατό να υποστεί, με τους αιώνες, κάποια διαφοροποίηση, όπως βέβαια και η φυσική βλάστηση, που συνεχώς απειλείται από πολλούς κινδύνους. Όμως, οι περιγραφές των διαφόρων συγγραφέων, και ταξιδιωτών για την Πηγή του Έρωτα δείχνουν πώς η Φοντάνα Αμορόζα μοιάζει πολύ με τα σημερινά Λουτρά της Αφροδίτης.