Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Η Κύπρος, νησί που βρέχεται από τη θάλασσα ολόγυρα, έχει ακτές αμμώδεις αλλά και βραχώδεις και απόκρημνες. Στις βραχώδεις ακτές απαντώνται πολλές σπηλιές σε πολλά μέρη. Πέραν των όσων μνημονεύθηκαν πιο πάνω, στην περιοχή Ξυλοφάγου κυρίως, αναφέρουμε και τις ακόλουθες:

Στον Ακάμα η μεγάλη σπηλιά που εντοπίστηκε αλλά δεν ερευνήθηκε πλήρως, φαίνεται να κατέληγε στη θάλασσα. Όμως το θαλασσινό της στόμιο πιθανότατα έχει κλείσει λόγω κατολισθήσεων. Εξάλλου, σειρά από θαλασσινές, σχετικά αβαθείς σπηλιές, υπάρχει και στον γραφικό κόλπο στην τοποθεσία Κανταρκαστοί, επίσης στην επαρχία Πάφου.

Στην περιοχή του Κάβο Γκρέκο, και ιδίως μεταξύ του ακρωτηρίου και της Αγίας Νάπας, υπάρχουν διάφορες σπηλιές στην απόκρημνη ακτή, που και αυτές, όπως και οι Κανταρκαστοί, προσεγγίζονται μόνο από την πλευρά της θάλασσας. Θαλασσινές σπηλιές υπάρχουν και στην έκταση στην αντίθετη πλευρά, μεταξύ του Κάβο Γκρέκο και του Πρωταρά. Γνωστότερη είναι η σπηλιά των Αγίων Αναργύρων, κοντά στο ομώνυμο ξωκκλήσι. Προσεγγίζεται με σκαλοπάτια που έχουν κατασκευαστεί. Η σπηλιά αυτή, που στην τοπική παράδοση σχετίστηκε με τους συγκεκριμένους αγίους, έχει βάθος περί τα 8 μέτρα, πλάτος περί τα 4 και αρκετό ύψος ώστε να στέκει όρθιος ένας άνθρωπος.

Στη θαλάσσια περιοχή του χωριού Γιαλούσα, στην Καρπασία, δυτικά του οικισμού, μία σπηλιά ονομάζεται Γαλακτινή και στην τοπική παράδοση συνδέεται με τη λατρεία της Παναγίας. Η ονομασία της προήλθε από το γεγονός ότι από την οροφή της σπηλιάς διαπερνά νερό που στάζει από προεξοχές που δημιουργήθηκαν και ομοιάζουν με μαστούς.

Οι θαλασσινές σπηλιές οφείλουν τη δημιουργία τους κυρίως στην για πολλούς αιώνες δράση των κυμάτων, που σιγά σιγά «τρώνε» τα λιγότερο ανθεκτικά πετρώματα. 

Πηγή

Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια