Σολέα ή Σολιά

Μορφολογία- υδρολογία

Image

Το κύριο μορφολογικό χαρακτηριστικό της Σολιάς είναι η κοιλάδα του ποταμού Καρκώτη, που οφείλεται τόσο σε ρήγματα όσο και σε κοίλωμα που δημιουργήθηκε σε παλαιότερους γεωλογικούς αιώνες. Η τοπογραφία, λόγω ανυψώσεων της ξηράς σε σχέση με τη θάλασσα κατά τη διάρκεια της Πλειστόκαινης γεωλογικής περιόδου, έχει ανανεωθεί με καινούργιο κύκλο διάβρωσης. Αυτά τα χαρακτηριστικά της ανανέωσης είναι εμφανή τόσο κατά μήκος της κοιλάδας με τις σχετικές ποτάμιες αναβαθμίδες, όσο και κατά μήκος μερικών μικρών κοιλάδων που ενώνονται σχεδόν κάθετα με τον Καρκώτη. Ο ποταμός αυτός άνοιξε στην αρχή την κοιλάδα, αργότερα όμως με τους μαιάνδρους και τις προσχώσεις του τη διεύρυνε. Από τις δυο πλευρές της κοιλάδας ανεβαίνει κάπως απότομα το ανάγλυφο προστατεύοντας ταυτόχρονα τις καλλιέργειες από τους ανέμους.   

Το  υψόμετρο στο  πάνω μέρος  της  κοιλάδας είναι  περίπου 800 μέτρα, νότια  του  χωριού Κακοπετριά, ενώ  στο  κάτω μέρος  της  κοιλάδας, πολύ κοντά στα βόρεια του Καλού Χωριού Λεύκας, είναι μόλις 120 μέτρα. Το ψηλότερο χωριό της περιφέρειας είναι η Κακοπετριά (660 μέτρα) και το χαμηλότερο το Καλό Χωριό (125 μέτρα).   

 

Τα κυριότερα υδρολογικά χαρακτηριστικά της Σολιάς είναι τα ακόλουθα:

 

  1. Ποταμοί: Διασχίζεται από τον ποταμό Καρκώτη που πηγάζει από το δάσος του Τροόδους και χύνεται στον κόλπο της Μόρφου, στα βορειοδυτικά του χωριού Πεντάγυια. Από τις πλαγιές ρέουν επίσης μικρά ρυάκια προς την κοιλάδα. Ανατολικότερα ρέει ο ποταμός Ατσάς που πηγάζει από το δάσος Αδελφοί και χύνεται στον κόλπο της Μόρφου στα βορειοανατολικά της Πεντάγυιας. Οι κάτοικοι της Σολιάς αξιοποίησαν τα νερά των δυο ποταμών, αφού κατασκεύασαν αρδευτικά δίκτυα κατά μήκος των κοιλάδων τους, μεταφέροντας το νερό στα μικρά αλλά εύφορα χωράφια τους.   
  2. Πηγές: Κατά μήκος της κοίτης των ποταμών υπάρχουν αρκετά υπόγεια νερά τα οποία αξιοποιήθηκαν με διατρήσεις και πηγές για την άρδευση των διαφόρων καλλιεργειών και ιδιαίτερα των φυλλοβόλων οπωροφόρων δέντρων. Η κυριότερη πηγή που ανορύχθηκε στην περιοχή είναι εκείνη του Αγίου Νικολάου της Στέγης στην Κακοπετριά.