Η οργάνωση της Σαλαμίνας σε πόλη-βασίλειο οφείλεται στους Αχαιούς αποίκους που είχαν φθάσει κατά κύματα στην Κύπρο τον 13ο-12ο π.Χ. αιώνα (χρονικά ταιριάζει η εποχή με τη χρονολογία ίδρυσης της πόλης που δίνεται στο Πάριον Μάρμαρον). Όπως συνέβη σχεδόν παντού στην Κύπρο, οι Αχαιοί άποικοι εγκαταστάθηκαν σε υπάρχουσες κι ακμάζουσες ήδη πόλεις, στις οποίες βρίσκονταν από παλαιότερα εγκατεστημένοι έμποροι και τεχνίτες συμπατριώτες τους. Οι Αχαιοί σύντομα κυριάρχησαν επί του ντόπιου πληθυσμού κι έγιναν η άρχουσα τάξη.
Βλέπε λήμματα: Αχαιοί και Ετεοκύπριοι
Οι παλαιές πόλεις, αλλά και οι νέες που κτίστηκαν, οργανώθηκαν σε βασίλεια. Ονόματα βασιλιάδων της Σαλαμίνος (εκτός βέβαια από τον Τεύκρο που ήταν και ο οικιστής) γνωρίζουμε μόνο ένα του 7ου π.Χ. αιώνα και τα υπόλοιπα από τον 6ο π.Χ. αιώνα και ύστερα. Συγκεκριμένα γνωρίζουμε τους ακόλουθους βασιλιάδες της πόλης, από κτίσεώς της:
Βλέπε λήμματα: Τεύκρος και Νικοκρέων
Ο Νικοκρέων ήταν κι ο τελευταίος βασιλιάς της Σαλαμίνος, αφού το βασίλειο αυτό, όπως και τα άλλα του νησιού, διαλύθηκε από τον Πτολεμαίο Α'.
Η πόλη της Σαλαμίνας αποτελούσε η ίδια ένα από τα μεγαλύτερα και ισχυρότερα βασίλεια της αρχαίας Κύπρου. Είχε όμως υπό την κυριαρχία της η πόλη-βασίλειο και μεγάλη έκταση κυπριακής ενδοχώρας, που περιελάμβανε την εύφορη πεδιάδα της ανατολικής Μεσαορίας και που εκτεινόταν, φαίνεται, μέχρι κι ολόκληρη την Καρπασία. Στα νότια-νοτιοδυτικά τα όρια του βασιλείου της Σαλαμίνος εκτείνονταν ως εκείνα του βασιλείου του Κιτίου. Στα δυτικά, στην κεντρική πεδιάδα, μπορούμε να υποθέσουμε ότι τα όρια του βασιλείου της Σαλαμίνας εκτείνονταν μέχρι τα όρια του βασιλείου του Ιδαλίου, όμως δεν ξέρουμε ως πού έφθαναν τα μεν και άρχιζαν τα δε. Στα βόρεια, το βασίλειο της Σαλαμίνας εκτεινόταν, μάλλον, μέχρι το ανατολικό τμήμα της οροσειράς του Πενταδάκτυλου και της βόρειας ακτής της Κύπρου.
Έτσι, η Σαλαμίνα διέθετε μια πλούσια γη σε μια εύφορη ενδοχώρα όπου υπήρχαν πολλοί οικισμοί γεωργών, κτηνοτρόφων κι άλλων.
Κατά τη μακρά περίοδο της ακμής της η Σαλαμίνα ήταν ένα ισχυρό βασίλειο. Οι βασιλιάδες της ζούσαν σε πολυτέλεια, είχαν γύρω τους τις τάξεις των αριστοκρατών, του ιερατείου και των στρατιωτικών, διέθεταν πολλούς κατασκόπους κι έλεγχαν, σχεδόν απόλυτα, τα πάντα. Έκοβαν δικά τους νομίσματα, είχαν ευρύτατα ενδιαφέροντα (γράμματα, τέχνες κλπ.), στην πλειονότητά τους αισθάνονταν Έλληνες και διατηρούσαν ιδιαίτερα στενούς δεσμούς με την Ελλάδα.
Βλέπε λήμμα: βασίλεια Κύπρου-βασιλιάδες
Όπως και οι άλλοι μονάρχες των αρχαίων κυπριακών βασιλείων, διέθεταν κι αυτοί πολιτικές και διπλωματικές ικανότητες και το χάρισμα να επιβιώνουν και να διατηρούν την εξουσία στην πόλη τους και στο βασίλειό τους, έστω και κάτω από τους εναλλασσόμενους κατακτητές.
Ωστόσο, στη μακρά ιστορία του, το βασίλειο της Σαλαμίνας διεξήγαγε και διάφορους αγώνες, βασικά εναντίον των Περσών.
Βλέπε λήμμα: Πέρσες και Κύπρος
Πηγή
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια