Τράπεζα Κύπρου & Εφημερίδα Πολίτης

Η οροσειρά του Πενταδάκτυλου, που υψώνεται σε μικρή απόσταση από τη θάλασσα της Κερύνειας, χαρακτηρίζεται από μεγαλόπρεπη και εντυπωσιακή τοπογραφία με τις ψηλές απόκρημνες βουνοκορφές της, τις κάθετες πλαγιές, τα βαθιά φαράγγια, τα διάσελα και τις στενές κοιλάδες στις οποίες ρέουν μικροί ποταμοί. Ο σκληρός ασβεστόλιθος και τα μάρμαρα ευθύνονται κυρίως για την απότομη τοπογραφία της οροσειράς.

Η ψηλότερη κορφή είναι το Κυπαρισσόβουνον (1.024 μέτρα), που βρίσκεται περί το 1,5 χιλιόμετρο βορειοανατολικά του χωριού Αγριδάκι. Άλλες ψηλές βουνοκορφές είναι, από τα δυτικά στα ανατολικά, ο Κόρνος (946 μ.), η Κουρδέλλα (856 μ.), ο Προφήτης Ηλίας (888 μ.), ο Άγιος Ιλαρίων (725 μ.), η Αλωνάγρα (935 μ.), το Βουφαβέντο (954 μ.), ο  Πενταδάκτυλος (740 μ.), ο  Γιαηλάς (935 μ.), η  Παλαιά Βρύση (819 μ.), ο  Όλυμπος (740 μ.), το Πλατάνι (723 μ.) και η Καντάρα (724 μ.). Στις απόκρημνες βουνοκορφές του Αγίου Ιλαρίωνος, του Βουφαβέντο και της Καντάρας βρίσκονται κτισμένα τα ομώνυμα κάστρα.

Η οροσειρά έχει επηρεαστεί βασικά από τρία ρήγματα, εκείνα της Μύρτου, της Αγίρτας και της  Ακανθούς, που χρησίμευσαν ως «περάσματα» στις συγκοινωνίες. Τα συγκοινωνιακά αυτά περάσματα διευρύνθηκαν από τη δράση ρυακιών και μικρών ποταμών, όπως στην περίπτωση του Αργακιού του Παλαιομύλου στο οποίο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό το επιβλητικό φαράγγι των Πανάγρων.

Στη μοναδικότητα του τοπίου της οροσειράς συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό και τα καρστικά φαινόμενα που χαρακτηρίζουν τα ασβεστολιθικά της πετρώματα. Η διαλυτική ενέργεια του νερού  της βροχής δημιούργησε υπόγεια σπήλαια με σταλακτίτες και σταλαγμίτες (όπως στα Στυλλάρκα της Ακανθούς), κατακρημνίσεις και κουφώματα.